Voir aussi : wogeń

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich woge
2e du sing. du wogst
3e du sing. er wogt
Prétérit 1re du sing. ich wogte
Subjonctif II 1re du sing. ich wogte
Impératif 2e du sing. wog
woge!
2e du plur. wogt!
Participe passé gewogt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

wogen \ˈvoːɡn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Onduler.

Forme de verbe

modifier

wogen \ˈvoːɡn̩\

  1. Première personne du pluriel du prétérit de wiegen.
  2. Troisième personne du pluriel du prétérit de wiegen.

Prononciation

modifier

Forme de verbe

modifier

wogen

  1. Du verbe wegen aux première, deuxième et troisième personnes du pluriel au prétérit.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 57,6 % des Flamands,
  • 71,0 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]