zeugen
Allemand modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich zeuge |
2e du sing. | du zeugst | |
3e du sing. | er zeugt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich zeugte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich zeugte |
Impératif | 2e du sing. | zeuge zeug! |
2e du plur. | zeugt! | |
Participe passé | gezeugt | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
zeugen \t͡sɔɪ̯ɡŋ̍\ (voir la conjugaison)
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- Berlin : écouter « zeugen [ˈt͡sɔɪ̯ɡŋ̩] »
- Berlin : écouter « zeugen [ˈt͡sɔɪ̯ɡn̩] »