zinken
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- (Verbe) Du moyen néerlandais sinken, du vieux néerlandais sinkan, du proto-germanique *sinkwaną. Cognat de l’allemand sinken et à l’anglais sink de même sens.
- (Adjectif) Dérivé de zink (« zinc »), avec le suffixe -en.
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | zink | zonk |
jij | zinkt | |
hij, zij, het | zinkt | |
wij | zinken | zonken |
jullie | zinken | |
zij | zinken | |
u | zinkt | zonk |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
zijn | zinkend | gezonken |
zinken \ˈzɪŋ.kə(n)\ intransitif (ergatif)
- Sombrer, couler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Adjectif modifier
zinken \ˈzɪŋ.kə(n)\ (adjectif de matière)
- En zinc, de zinc.
Een zinken dak.
- Un toit en zinc.
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,5 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « zinken [zɪn.kǝː] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « zinken [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]