κατάκριμα

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de κατακρίνω, katakríno (« condamner »), avec le suffixe -μα, -ma. Voir κρῖμα, krima.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	ϰατάϰριμα	τὰ	ϰαταϰρίματα	τὼ	ϰαταϰρίματε
Vocatif		ϰατάϰριμα		ϰαταϰρίματα		ϰαταϰρίματε
Accusatif	τὸ	ϰατάϰριμα	τὰ	ϰαταϰρίματα	τὼ	ϰαταϰρίματε
Génitif	τοῦ	ϰαταϰρίματος	τῶν	ϰαταϰριμάτων	τοῖν	ϰαταϰριμάτοιν
Datif	τῷ	ϰαταϰρίματι	τοῖς	ϰαταϰρίμασι(ν)	τοῖν	ϰαταϰριμάτοιν

κατάκριμα, katákrima neutre

1. Sentence de condamnation.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952