κρῆσις

Grec ancien

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	κρῆσις	αἱ	κρήσεις	τὼ	κρήσει
Vocatif		κρῆσι		κρήσεις		κρήσει
Accusatif	τὴν	κρῆσιν	τὰς	κρήσεις	τὼ	κρήσει
Génitif	τῆς	κρήσεως	τῶν	κρήσεων	τοῖν	κρησέοιν
Datif	τῇ	κρήσει	ταῖς	κρήσεσι(ν)	τοῖν	κρησέοιν

κρῆσις, krêsis féminin

1. Forme ionienne de κρᾶσις.

Prononciation

• *\krɛ̂ː.sis\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ˈkre.sis\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ˈkri.sis\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\ˈkri.sis\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ˈkri.sis\ (Constantinople (XV^e siècle))