μαντεία
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | μαντεία | αἱ | μαντειαι | τὼ | μαντεία |
| Vocatif | μαντεία | μαντειαι | μαντεία | |||
| Accusatif | τὴν | μαντείαν | τὰς | μαντείας | τὼ | μαντεία |
| Génitif | τῆς | μαντείας | τῶν | [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] | τοῖν | μαντείαιν |
| Datif | τῇ | μαντείᾳ | ταῖς | μαντείαις | τοῖν | μαντείαιν |
μαντεία, manteía *\man.těː.aː\ féminin
Variantes modifier
Apparentés étymologiques modifier
- ἀερομαντεία
- ἀπομαντεία
- ἀστρομαντεία
- διαμαντεία
- φιαλομαντεία
- φιλομαντεία
- γεωμαντεία
- ἡλιομαντεία
- ἡμερομαντεία
- καταμαντεία
- κριθομαντεῖα
- κυνομαντεία
- λυχνομαντεία
- νεκρομαντεία
- νεκυομαντεία
- οἰωνομαντεία
- ὀρνιθομαντεία
- ὀρθομαντεία
- προμαντεία
- πυρομαντεία
- θεομαντεία
- ῥαβδομαντεία
- σκιομαντεία
- ὑδρομαντεία
- ψυχομαντεία
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « μαντεία », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage