νουθέτησις
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De νουθετέω (« mettre en tête, faire venir à l’esprit »).
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | νουθέτησις | αἱ | νουθετήσεις | τὼ | νουθετήσει |
| Vocatif | νουθέτησι | νουθετήσεις | νουθετήσει | |||
| Accusatif | τὴν | νουθέτησιν | τὰς | νουθετήσεις | τὼ | νουθετήσει |
| Génitif | τῆς | νουθετήσεως | τῶν | νουθετήσεων | τοῖν | νουθετησέοιν |
| Datif | τῇ | νουθετήσει | ταῖς | νουθετήσεσι(ν) | τοῖν | νουθετησέοιν |
νουθέτησις, nouthétêsis *\noː.ˈtʰe.tɛː.sis\ féminin
- Action d'avertir, d'admonester.
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage