Ἐπίκουρος

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Antonomase de ἐπίκουρος, epíkouros (« aide »).

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Ἐπίκουρος
Vocatif   Ἐπίκουρε
Accusatif τὸν Ἐπίκουρον
Génitif τοῦ Ἐπῐκούρου
Datif τῷ Ἐπῐκούρῳ

Ἐπίκουρος, Epíkouros *\e.pí.koː.ros\ masculin

  1. Épicure.