Ἐφιάλτης
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De ἐφιάλτης, ephiáltēs (« cauchemar »).
Nom propre modifier
Cas | Singulier | |
---|---|---|
Nominatif | ὁ | Ἐφιάλτης |
Vocatif | Ἐφιάλτα | |
Accusatif | τὸν | Ἐφιάλτην |
Génitif | τοῦ | Ἐφιάλτου |
Datif | τῷ | Ἐφιάλτῃ |
Ἐφιάλτης, Ephiáltēs masculin singulier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Prononciation modifier
- *\e.pʰi.ál.tɛːs\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ɛ.pʰiˈal.tes\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\e.ɸiˈal.tis\ (Koinè (IVe siècle))
- *\e.fiˈal.tis\ (Byzance (Xe siècle))
- *\e.fiˈal.tis\ (Constantinople (XVe siècle))