Ἑκατόγχειρες

Voir aussi : Εκατόγχειρες

Grec ancien

Étymologie

Composé de ἑκατόν, hekatón (« cent ») et de χείρ, kheír (« main »), littéralement « cent mains ».

Nom propre

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	Ἑκατόγχειρ	οἱ	Ἑκατόγχειρες	τὼ	Ἑκατόγχειρε
Vocatif		Ἑκατόγχειρ		Ἑκατόγχειρες		Ἑκατόγχειρε
Accusatif	τὸν	Ἑκατόγειρα	τοὺς	Ἑκατόγχειρας	τὼ	Ἑκατόγχειρε
Génitif	τοῦ	Ἑκατόγχειρος	τῶν	Ἑκατόγχειρων	τοῖν	Ἑκατόγχεροιν
Datif	τῷ	Ἑκατόγχειρι	τοῖς	Ἑκατόγχερσι(v)	τοῖν	Ἑκατόγχεροιν

Ἑκατόγχειρες, Hekatónkheires *\he.ka.tóŋ.kʰeː.res\ masculin pluriel

1. (Mythologie) Hécatonchires.