Conjugaison:grec ancien/παύω

Conjugaison du verbe παύω

    Présent : παύω, παύομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
présent		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
actif	indicatif	παύω	παύεις	παύει	παύετον	παύετον	παύομεν	παύετε	παύουσῐ(ν)
	subjonctif	παύω	παύῃς	παύῃ	παύητον	παύητον	παύωμεν	παύητε	παύωσῐ(ν)
	optatif	παύοιμῐ	παύοις	παύοι	παύοιτον	παυοίτην	παύοιμεν	παύοιτε	παύοιεν
	impératif		παῦε	παυέτω	παύετον	παυέτων		παύετε	παυόντων
moyen/ passif	indicatif	παύομαι	παύει/ παύῃ	παύεται	παύεσθον	παύεσθον	παυόμεθᾰ	παύεσθε	παύονται
	subjonctif	παύωμαι	παύῃ	παύηται	παύησθον	παύησθον	παυώμεθᾰ	παύησθε	παύωνται
	optatif	παυοίμην	παύοιο	παύοιτο	παύοισθον	παυοίσθην	παυοίμεθᾰ	παύοισθε	παύοιντο
	impératif		παύου	παυέσθω	παύεσθον	παυέσθων		παύεσθε	παυέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		παύειν				παύεσθαι
participe		παύων, παύουσᾰ, παῦον				παυόμενος, παυομένη, παυόμενον

    Imparfait : ἔπαυον, ἐπαυόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
imparfait		première	seconds	troisième	seconds	troisième	première	seconds	troisième
actif	indicatif	ἔπαυον	ἔπαυες	ἔπαυε	ἐπαύετον	ἐπαυέτην	ἐπαύομεν	ἐπαύετε	ἔπαυον
moyen/ passif		ἐπαυόμην	ἐπαύου	ἐπαύετο	ἐπαύεσθον	ἐπαυέσθην	ἐπαυόμεθᾰ	ἐπαύεσθε	ἐπαύοντο

    Imparfait : παύεσκον, παυεσκόμην (ionien)

nombre		singulier			duel		pluriel
imparfait		première	seconds	troisième	seconds	troisième	première	seconds	troisième
actif	indicatif	παύεσκον	παύεσκες	παύεσκε	παυέσκετον	παυεσκέτην	παυέσκομεν	παυέσκετε	παύεσκον
moyen/ passif		παυεσκόμην	παυέσκου	παυέσκετο	παυέσκεσθον	παυεσκέσθην	παυεσκόμεθᾰ	παυέσκεσθε	παυέσκοντο

    Imparfait : παύεσκον, παυεσκόμην (Ionic)

nombre		singulier			duel		pluriel
imparfait		première	seconds	troisième	seconds	troisième	première	seconds	troisième
actif	indicatif	παύεσκον	παύεσκες	παύεσκε	παυέσκετον	παυεσκέτην	παυέσκομεν	παυέσκετε	παύεσκον
moyen/ passif		παυεσκόμην	παυέσκου	παυέσκετο	παυέσκεσθον	παυεσκέσθην	παυεσκόμεθᾰ	παυέσκεσθε	παυέσκοντο

    Futur : παύσω, παύσομαι, παυσθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
futur		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
actif	indicatif	παύσω	παύσεις	παύσει	παύσετον	παύσετον	παύσομεν	παύσετε	παύσουσῐ(ν)
	optatif	παύσοιμῐ	παύσοις	παύσοι	παύσοιτον	παυσοίτην	παύσοιμεν	παύσοιτε	παύσοιεν
moyen	indicatif	παύσομαι	παύσει/ παύσῃ	παύσεται	παύσεσθον	παύσεσθον	παυσόμεθᾰ	παύσεσθε	παύσονται
	optatif	παυσοίμην	παύσοιο	παύσοιτο	παύσοισθον	παυσοίσθην	παυσοίμεθᾰ	παύσοισθε	παύσοιντο
passif	indicatif	παυσθήσομαι	παυσθήσει/ παυσθήσῃ	παυσθήσεται	παυσθήσεσθον	παυσθήσεσθον	παυσθησόμεθᾰ	παυσθήσεσθε	παυσθήσονται
	optatif	παυσθησοίμην	παυσθήσοιο	παυσθήσοιτο	παυσθήσοισθον	παυσθησοίσθην	παυσθησοίμεθᾰ	παυσθήσοισθε	παυσθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		παύσειν			παύσεσθαι		παυσθήσεσθαι
participe		παύσων, παύσουσᾰ, παῦσον			παυσόμενος, παυσομένη, παυσόμενον		παυσθησόμενος, παυσθησομένη, παυσθησόμενον

    Futur : παυθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
futur		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
passif	indicatif	παυθήσομαι	παυθήσει/ παυθήσῃ	παυθήσεται	παυθήσεσθον	παυθήσεσθον	παυθησόμεθᾰ	παυθήσεσθε	παυθήσονται
	optatif	παυθησοίμην	παυθήσοιο	παυθήσοιτο	παυθήσοισθον	παυθησοίσθην	παυθησοίμεθᾰ	παυθήσοισθε	παυθήσοιντο
		infinitif				participe
		παυθήσεσθαι				παυθησόμενος, παυθησομένη, παυθησόμενον

    Aoriste : ἔπαυσα, ἐπαυσάμην, ἐπαύσθην

nombre		singulier			duel		pluriel
aoriste		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
actif	indicatif	ἔπαυσα	ἔπαυσας	ἔπαυσε	ἐπαύσατον	ἐπαυσάτην	ἐπαύσαμεν	ἐπαύσατε	ἔπαυσαν
	subjonctif	παύσω	παύσῃς	παύσῃ	παύσητον	παύσητον	παύσωμεν	παύσητε	παύσωσῐ(ν)
	optatif	παύσαιμῐ	παύσαις/ παύσειας	παύσαι/ παύσειε	παύσαιτον	παυσαίτην	παύσαιμεν	παύσαιτε	παύσαιεν/ παύσειαν
	impératif		παῦσον	παυσάτω	παύσατον	παυσάτων		παύσατε	παυσάντων
moyen	indicatif	ἐπαυσάμην	ἐπαύσω	ἐπαύσατο	ἐπαύσασθον	ἐπαυσάσθην	ἐπαυσάμεθα	ἐπαύσασθε	ἐπαύσαντο
	subjonctif	παύσωμαι	παύσῃ	παύσηται	παύσησθον	παύσησθον	παυσώμεθα	παύσησθε	παύσωνται
	optatif	παυσαίμην	παύσαιο	παύσαιτο	παύσαισθον	παυσαίσθην	παυσαίμεθα	παύσαισθε	παύσαιντο
	impératif		παῦσαι	παυσάσθω	παύσασθον	παυσάσθων		παύσασθε	παυσάσθων
passif	indicatif	ἐπαύσθην	ἐπαύσθης	ἐπαύσθη	ἐπαύσθητον	ἐπαυσθήτην	ἐπαύσθημεν	ἐπαύσθητε	ἐπαύσθησαν
	subjonctif	παυσθῶ	παυσθῇς	παυσθῇ	παυσθῆτον	παυσθῆτον	παυσθῶμεν	παυσθῆτε	παυσθῶσῐ(ν)
	optatif	παυσθείην	παυσθείης	παυσθείη	παυσθεῖτον/ παυσθείητον	παυσθείτην/ παυσθειήτην	παυσθεῖμεν/ παυσθείημεν	παυσθεῖτε/ παυσθείητε	παυσθεῖεν/ παυσθείησαν
	impératif		παύσθητι	παυσθήτω	παύσθητον	παυσθήτων		παύσθητε	παυσθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		παῦσαι			παύσασθαι		παυσθῆναι
participe	m	παύσᾱς			παυσάμενος		παυσθείς
	f	παύσᾱσα			παυσαμένη		παυσθεῖσα
	n	παῦσαν			παυσάμενον		παυσθέν

    Aorist: ἐπαύθην

nombre		singulier			duel		pluriel
aoriste		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
passif	indicatif	ἐπαύθην	ἐπαύθης	ἐπαύθη	ἐπαύθητον	ἐπαυθήτην	ἐπαύθημεν	ἐπαύθητε	ἐπαύθησαν
	subjonctif	παυθῶ	παυθῇς	παυθῇ	παυθῆτον	παυθῆτον	παυθῶμεν	παυθῆτε	παυθῶσῐ(ν)
	optatif	παυθείην	παυθείης	παυθείη	παυθεῖτον/ παυθείητον	παυθείτην/ παυθειήτην	παυθεῖμεν/ παυθείημεν	παυθεῖτε/ παυθείητε	παυθεῖεν/ παυθείησαν
	impératif		παύθητι	παυθήτω	παύθητον	παυθήτων		παύθητε	παυθέντων
		infinitif				participe
passif		παυθῆναι				παυθείς, παυθεῖσα, παυθέν

    Parfait : πέπαυκα, πέπαυμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
parfait		première	seconde	troisième	seconde	troisième	première	seconde	troisième
actif	indicatif	πέπαυκα	πέπαυκας	πέπαυκε	πεπαύκατον	πεπαύκατον	πεπαύκαμεν	πεπαύκατε	πεπαύκᾱσῐ(ν)
	subjonctif	πεπαυκὼς ὦ/ πεπαύκω	πεπαυκὼς ᾖς/ πεπαύκῃς	πεπαυκὼς ᾖ/ πεπαύκῃ	πεπαυκότε ἦτον/ πεπαύκητον	πεπαυκότε ἦτον/ πεπαύκητον	πεπαυκότες ὦμεν/ πεπαύκωμεν	πεπαυκότες ἦτε/ πεπαύκητε	πεπαυκότες ὦσῐ(ν)/ πεπαύκωσῐ(ν)
	optatif	πεπαυκὼς εἴην/ πεπαύκοιμῐ/ πεπαυκοίην	πεπαυκὼς εἴης/ πεπαύκοις/ πεπαυκοίης	πεπαυκὼς εἴη/ πεπαύκοι/ πεπαυκοίη	πεπαυκότε εἴητον/ πεπαυκότε εἶτον/ πεπαύκοιτον	πεπαυκὀτε εἰήτην/ πεπαυκότε εἴτην/ πεπαυκοίτην	πεπαυκότες εἴημεν/ πεπαυκότες εἶμεν/ πεπαύκοιμεν	πεπαυκότες εἴητε/ πεπαυκότες εἶτε/ πεπαύκοιτε	πεπαυκότες εἴησαν/ πεπαυκότε εἶεν/ πεπαύκοιεν
	impératif		πεπαυκὼς ἴσθῐ	πεπαυκὼς ἔστω	πεπαυκότε ἔστον	πεπαυκότε ἔστων		πεπαυκότες ἔστε	πεπαυκότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	πέπαυμαι	πέπαυσαι	πέπαυται	πέπαυσθον	πέπαυσθον	πεπαύμεθα	πέπαυσθε	πέπαυνται
	subjonctif	πεπαυμένος ὦ	πεπαυμένος ᾖς	πεπαυμένος ᾖ	πεπαυμένω ἦτον	πεπαυμένω ἦτον	πεπαυμένοι ὦμεν	πεπαυμένοι ἦτε	πεπαυμένοι ὦσῐ
	optatif	πεπαυμένος εἴην	πεπαυμένος εἴης	πεπαυμένος εἴη	πεπαυμένοι εἴητον/ πεπαυμένοι εἶτον	πεπαυμένω εἰήτην/ πεπαυμένω εἴτην	πεπαυμένοι εἴημεν/ πεπαυμένοι εἶμεν	πεπαυμένοι εἴητε/ πεπαυμένοι εἶτε	πεπαυμένοι εἴησαν/ πεπαυμένοι εἶεν
	impératif		πέπαυσο	πεπαύσθω	πέπαυσθον	πεπαύσθων		πέπαυσθε	πεπαύσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		πεπαυκέναι				πεπαύσθαι
participe		πεπαυκώς, πεπαυκυῖα, πεπαυκός				πεπαυμένος, πεπαυμένη, πεπαυμένον