Conjugaison:grec ancien/ὁμολογέω

   Présent : ὁμολογῶ, ὁμολογοῦμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁμολογῶ	ὁμολογεῖς	ὁμολογεῖ	ὁμολογεῖτον	ὁμολογεῖτον	ὁμολογοῦμεν	ὁμολογεῖτε	ὁμολογοῦσῐ/ ὁμολογοῦσῐν
	subjonctif	ὁμολογῶ	ὁμολογῇς	ὁμολογῇ	ὁμολογῆτον	ὁμολογῆτον	ὁμολογῶμεν	ὁμολογῆτε	ὁμολογῶσῐ/ ὁμολογῶσῐν
	optatif	ὁμολογοίην/ ὁμολογοῖμῐ	ὁμολογοίης/ ὁμολογοῖς	ὁμολογοίη/ ὁμολογοῖ	ὁμολογοίητον/ ὁμολογοῖτον	ὁμολογοιήτην/ ὁμολογοίτην	ὁμολογοίημεν/ ὁμολογοῖμεν	ὁμολογοίητε/ ὁμολογοῖτε	ὁμολογοίησᾰν/ ὁμολογοῖεν
	impératif		ὁμολόγει	ὁμολογείτω	ὁμολογεῖτον	ὁμολογείτων		ὁμολογεῖτε	ὁμολογώντων
moyen/ passif	indicatif	ὁμολογοῦμαι	ὁμολογεῖ/ ὁμολογῇ	ὁμολογεῖται	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογούμεθᾰ	ὁμολογεῖσθε	ὁμολογοῦνται
	subjonctif	ὁμολογῶμαι	ὁμολογῇ	ὁμολογῆται	ὁμολογῆσθον	ὁμολογῆσθον	ὁμολογώμεθᾰ	ὁμολογῆσθε	ὁμολογῶνται
	optatif	ὁμολογοίμην	ὁμολογοῖο	ὁμολογοῖτο	ὁμολογοῖσθον	ὁμολογοίσθην	ὁμολογοίμεθᾰ	ὁμολογοῖσθε	ὁμολογοῖντο
	impératif		ὁμολογοῦ	ὁμολογείσθω	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογείσθων		ὁμολογεῖσθε	ὁμολογείσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ὁμολογεῖν				ὁμολογεῖσθαι
participe	m	ὁμολογῶν				ὁμολογούμενος
	f	ὁμολογοῦσᾰ				ὁμολογουμένη
	n	ὁμολογοῦν				ὁμολογούμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Présent : ὁμολογέω, ὁμολογέομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁμολογέω	ὁμολογέεις	ὁμολογέει	ὁμολογέετον	ὁμολογέετον	ὁμολογέομεν	ὁμολογέετε	ὁμολογέουσῐ/ ὁμολογέουσῐν
	subjonctif	ὁμολογέω	ὁμολογέῃς	ὁμολογέῃ	ὁμολογέητον	ὁμολογέητον	ὁμολογέωμεν	ὁμολογέητε	ὁμολογέωσῐ/ ὁμολογέωσῐν
	optatif	ὁμολογέοιμῐ	ὁμολογέοις	ὁμολογέοι	ὁμολογέοιτον	ὁμολογεοίτην	ὁμολογέοιμεν	ὁμολογέοιτε	ὁμολογέοιεν
	impératif		ὁμολόγεε	ὁμολογεέτω	ὁμολογέετον	ὁμολογεέτων		ὁμολογέετε	ὁμολογεόντων
moyen/ passif	indicatif	ὁμολογέομαι	ὁμολογέει/ ὁμολογέῃ	ὁμολογέεται	ὁμολογέεσθον	ὁμολογέεσθον	ὁμολογεόμεθᾰ	ὁμολογέεσθε	ὁμολογέονται
	subjonctif	ὁμολογέωμαι	ὁμολογέῃ	ὁμολογέηται	ὁμολογέησθον	ὁμολογέησθον	ὁμολογεώμεθᾰ	ὁμολογέησθε	ὁμολογέωνται
	optatif	ὁμολογεοίμην	ὁμολογέοιο	ὁμολογέοιτο	ὁμολογέοισθον	ὁμολογεοίσθην	ὁμολογεοίμεθᾰ	ὁμολογέοισθε	ὁμολογέοιντο
	impératif		ὁμολογέου	ὁμολογεέσθω	ὁμολογέεσθον	ὁμολογεέσθων		ὁμολογέεσθε	ὁμολογεέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ὁμολογέειν				ὁμολογέεσθαι
participe	m	ὁμολογέων				ὁμολογεόμενος
	f	ὁμολογέουσᾰ				ὁμολογεομένη
	n	ὁμολόγεον				ὁμολογεόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : ὡμολόγουν, ὡμολογούμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὡμολόγουν	ὡμολόγεις	ὡμολόγει	ὡμολογεῖτον	ὡμολογείτην	ὡμολογοῦμεν	ὡμολογεῖτε	ὡμολόγων
moyen/ passif	indicatif	ὡμολογούμην	ὡμολογοῦ	ὡμολογεῖτο	ὡμολογεῖσθον	ὡμολογείσθην	ὡμολογούμεθᾰ	ὡμολογεῖσθε	ὡμολογοῦντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : ὡμολόγεον, ὡμολογεόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὡμολόγεον	ὡμολόγεες	ὡμολόγεε/ ὡμολόγεεν	ὡμολογέετον	ὡμολογεέτην	ὡμολογέομεν	ὡμολογέετε	ὡμολόγεον
moyen/ passif	indicatif	ὡμολογεόμην	ὡμολογέου	ὡμολογέετο	ὡμολογέεσθον	ὡμολογεέσθην	ὡμολογεόμεθᾰ	ὡμολογέεσθε	ὡμολογέοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Futur : ὁμολογήσω, ὁμολογήσομαι, ὁμολογηθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁμολογήσω	ὁμολογήσεις	ὁμολογήσει	ὁμολογήσετον	ὁμολογήσετον	ὁμολογήσομεν	ὁμολογήσετε	ὁμολογήσουσῐ/ ὁμολογήσουσῐν
	optatif	ὁμολογήσοιμῐ	ὁμολογήσοις	ὁμολογήσοι	ὁμολογήσοιτον	ὁμολογησοίτην	ὁμολογήσοιμεν	ὁμολογήσοιτε	ὁμολογήσοιεν
moyen	indicatif	ὁμολογήσομαι	ὁμολογήσει/ ὁμολογήσῃ	ὁμολογήσεται	ὁμολογήσεσθον	ὁμολογήσεσθον	ὁμολογησόμεθᾰ	ὁμολογήσεσθε	ὁμολογήσονται
	optatif	ὁμολογησοίμην	ὁμολογήσοιο	ὁμολογήσοιτο	ὁμολογήσοισθον	ὁμολογησοίσθην	ὁμολογησοίμεθᾰ	ὁμολογήσοισθε	ὁμολογήσοιντο
passif	indicatif	ὁμολογηθήσομαι	ὁμολογηθήσει/ ὁμολογηθήσῃ	ὁμολογηθήσεται	ὁμολογηθήσεσθον	ὁμολογηθήσεσθον	ὁμολογηθησόμεθᾰ	ὁμολογηθήσεσθε	ὁμολογηθήσονται
	optatif	ὁμολογηθησοίμην	ὁμολογηθήσοιο	ὁμολογηθήσοιτο	ὁμολογηθήσοισθον	ὁμολογηθησοίσθην	ὁμολογηθησοίμεθᾰ	ὁμολογηθήσοισθε	ὁμολογηθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		ὁμολογήσειν			ὁμολογήσεσθαι		ὁμολογηθήσεσθαι
participe	m	ὁμολογήσων			ὁμολογησόμενος		ὁμολογηθησόμενος
	f	ὁμολογήσουσᾰ			ὁμολογησομένη		ὁμολογηθησομένη
	n	ὁμολόγησον			ὁμολογησόμενον		ὁμολογηθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : ὡμολόγησᾰ, ὡμολογησάμην, ὡμολογήθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὡμολόγησᾰ	ὡμολόγησᾰς	ὡμολόγησε/ ὡμολόγησεν	ὡμολογήσᾰτον	ὡμολογησάτην	ὡμολογήσᾰμεν	ὡμολογήσᾰτε	ὡμολόγησᾰν
	subjonctif	ὁμολογήσω	ὁμολογήσῃς	ὁμολογήσῃ	ὁμολογήσητον	ὁμολογήσητον	ὁμολογήσωμεν	ὁμολογήσητε	ὁμολογήσωσῐ/ ὁμολογήσωσῐν
	optatif	ὁμολογήσαιμῐ	ὁμολογήσαις/ ὁμολογήσειᾰς	ὁμολογήσαι/ ὁμολογήσειε/ ὁμολογήσειεν	ὁμολογήσαιτον	ὁμολογησαίτην	ὁμολογήσαιμεν	ὁμολογήσαιτε	ὁμολογήσαιεν/ ὁμολογήσειᾰν
	impératif		ὁμολόγησον	ὁμολογησάτω	ὁμολογήσᾰτον	ὁμολογησάτων		ὁμολογήσᾰτε	ὁμολογησάντων
moyen	indicatif	ὡμολογησάμην	ὡμολογήσω	ὡμολογήσᾰτο	ὡμολογήσᾰσθον	ὡμολογησάσθην	ὡμολογησάμεθᾰ	ὡμολογήσᾰσθε	ὡμολογήσᾰντο
	subjonctif	ὁμολογήσωμαι	ὁμολογήσῃ	ὁμολογήσηται	ὁμολογήσησθον	ὁμολογήσησθον	ὁμολογησώμεθᾰ	ὁμολογήσησθε	ὁμολογήσωνται
	optatif	ὁμολογησαίμην	ὁμολογήσαιο	ὁμολογήσαιτο	ὁμολογήσαισθον	ὁμολογησαίσθην	ὁμολογησαίμεθᾰ	ὁμολογήσαισθε	ὁμολογήσαιντο
	impératif		ὁμολόγησαι	ὁμολογησάσθω	ὁμολογήσᾰσθον	ὁμολογησάσθων		ὁμολογήσᾰσθε	ὁμολογησάσθων
passif	indicatif	ὡμολογήθην	ὡμολογήθης	ὡμολογήθη	ὡμολογήθητον	ὡμολογηθήτην	ὡμολογήθημεν	ὡμολογήθητε	ὡμολογήθησᾰν
	subjonctif	ὁμολογηθῶ	ὁμολογηθῇς	ὁμολογηθῇ	ὁμολογηθῆτον	ὁμολογηθῆτον	ὁμολογηθῶμεν	ὁμολογηθῆτε	ὁμολογηθῶσῐ/ ὁμολογηθῶσῐν
	optatif	ὁμολογηθείην	ὁμολογηθείης	ὁμολογηθείη	ὁμολογηθεῖτον/ ὁμολογηθείητον	ὁμολογηθείτην/ ὁμολογηθειήτην	ὁμολογηθεῖμεν/ ὁμολογηθείημεν	ὁμολογηθεῖτε/ ὁμολογηθείητε	ὁμολογηθεῖεν/ ὁμολογηθείησᾰν
	impératif		ὁμολογήθητῐ	ὁμολογηθήτω	ὁμολογήθητον	ὁμολογηθήτων		ὁμολογήθητε	ὁμολογηθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		ὁμολογῆσαι			ὁμολογήσᾰσθαι		ὁμολογηθῆναι
participe	m	ὁμολογήσᾱς			ὁμολογησάμενος		ὁμολογηθείς
	f	ὁμολογήσᾱσᾰ			ὁμολογησᾰμένη		ὁμολογηθεῖσᾰ
	n	ὁμολόγησᾰν			ὁμολογησάμενον		ὁμολογηθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Parfait : ὡμολόγηκᾰ, ὡμολόγημαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὡμολόγηκᾰ	ὡμολόγηκᾰς	ὡμολόγηκε/ ὡμολόγηκεν	ὡμολογήκᾰτον	ὡμολογήκᾰτον	ὡμολογήκᾰμεν	ὡμολογήκᾰτε	ὡμολογήκᾱσῐ/ ὡμολογήκᾱσῐν
	subjonctif	ὡμολογηκὼς ὦ/ ὡμολογήκω	ὡμολογηκὼς ᾖς/ ὡμολογήκῃς	ὡμολογηκὼς ᾖ/ ὡμολογήκῃ	ὡμολογηκότε ἦτον/ ὡμολογήκητον	ὡμολογηκότε ἦτον/ ὡμολογήκητον	ὡμολογηκότες ὦμεν/ ὡμολογήκωμεν	ὡμολογηκότες ἦτε/ ὡμολογήκητε	ὡμολογηκότες ὦσῐ/ ὡμολογήκωσῐ/ ὡμολογήκωσῐν
	optatif	ὡμολογηκὼς εἴην/ ὡμολογήκοιμῐ/ ὡμολογηκοίην	ὡμολογηκὼς εἴης/ ὡμολογήκοις/ ὡμολογηκοίης	ὡμολογηκὼς εἴη/ ὡμολογήκοι/ ὡμολογηκοίη	ὡμολογηκότε εἴητον/ ὡμολογηκότε εἶτον/ ὡμολογήκοιτον	ὡμολογηκὀτε εἰήτην/ ὡμολογηκότε εἴτην/ ὡμολογηκοίτην	ὡμολογηκότες εἴημεν/ ὡμολογηκότες εἶμεν/ ὡμολογήκοιμεν	ὡμολογηκότες εἴητε/ ὡμολογηκότες εἶτε/ ὡμολογήκοιτε	ὡμολογηκότες εἴησᾰν/ ὡμολογηκότε εἶεν/ ὡμολογήκοιεν
	impératif		ὡμολογηκὼς ἴσθῐ	ὡμολογηκὼς ἔστω	ὡμολογηκότε ἔστον	ὡμολογηκότε ἔστων		ὡμολογηκότες ἔστε	ὡμολογηκότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	ὡμολόγημαι	ὡμολόγησαι	ὡμολόγηται	ὡμολόγησθον	ὡμολόγησθον	ὡμολογήμεθᾰ	ὡμολόγησθε	ὡμολόγηνται
	subjonctif	ὡμολογημένος ὦ	ὡμολογημένος ᾖς	ὡμολογημένος ᾖ	ὡμολογημένω ἦτον	ὡμολογημένω ἦτον	ὡμολογημένοι ὦμεν	ὡμολογημένοι ἦτε	ὡμολογημένοι ὦσῐ/ ὡμολογημένοι ὦσῐν
	optatif	ὡμολογημένος εἴην	ὡμολογημένος εἴης	ὡμολογημένος εἴη	ὡμολογημένοι εἴητον/ ὡμολογημένοι εἶτον	ὡμολογημένω εἰήτην/ ὡμολογημένω εἴτην	ὡμολογημένοι εἴημεν/ ὡμολογημένοι εἶμεν	ὡμολογημένοι εἴητε/ ὡμολογημένοι εἶτε	ὡμολογημένοι εἴησᾰν/ ὡμολογημένοι εἶεν
	impératif		ὡμολόγησο	ὡμολογήσθω	ὡμολόγησθον	ὡμολογήσθων		ὡμολόγησθε	ὡμολογήσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ὡμολογηκέναι				ὡμολογῆσθαι
participe	m	ὡμολογηκώς				ὡμολογημένος
	f	ὡμολογηκυῖᾰ				ὡμολογημένη
	n	ὡμολογηκός				ὡμολογημένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Plus-que-parfait : ὡμολογήκειν/ὡμολογήκη, ὡμολογήμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὡμολογήκειν/ ὡμολογήκη	ὡμολογήκεις/ ὡμολογήκης	ὡμολογήκει/ ὡμολογήκειν	ὡμολογήκετον	ὡμολογηκέτην	ὡμολογήκεμεν	ὡμολογήκετε	ὡμολογήκεσᾰν
moyen/ passif	indicatif	ὡμολογήμην	ὡμολόγησο	ὡμολόγητο	ὡμολόγησθον	ὡμολογήσθην	ὡμολογήμεθᾰ	ὡμολόγησθε	ὡμολόγηντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.