Conjugaison:grec ancien/ὁρίζω

   Présent : ὁρίζω, ὁρίζομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁρίζω	ὁρίζεις	ὁρίζει	ὁρίζετον	ὁρίζετον	ὁρίζομεν	ὁρίζετε	ὁρίζουσῐ/ ὁρίζουσῐν
	subjonctif	ὁρίζω	ὁρίζῃς	ὁρίζῃ	ὁρίζητον	ὁρίζητον	ὁρίζωμεν	ὁρίζητε	ὁρίζωσῐ/ ὁρίζωσῐν
	optatif	ὁρίζοιμῐ	ὁρίζοις	ὁρίζοι	ὁρίζοιτον	ὁρῐζοίτην	ὁρίζοιμεν	ὁρίζοιτε	ὁρίζοιεν
	impératif		ὅρῐζε	ὁρῐζέτω	ὁρίζετον	ὁρῐζέτων		ὁρίζετε	ὁρῐζόντων
moyen/ passif	indicatif	ὁρίζομαι	ὁρίζει/ ὁρίζῃ	ὁρίζεται	ὁρίζεσθον	ὁρίζεσθον	ὁρῐζόμεθᾰ	ὁρίζεσθε	ὁρίζονται
	subjonctif	ὁρίζωμαι	ὁρίζῃ	ὁρίζηται	ὁρίζησθον	ὁρίζησθον	ὁρῐζώμεθᾰ	ὁρίζησθε	ὁρίζωνται
	optatif	ὁρῐζοίμην	ὁρίζοιο	ὁρίζοιτο	ὁρίζοισθον	ὁρῐζοίσθην	ὁρῐζοίμεθᾰ	ὁρίζοισθε	ὁρίζοιντο
	impératif		ὁρίζου	ὁρῐζέσθω	ὁρίζεσθον	ὁρῐζέσθων		ὁρίζεσθε	ὁρῐζέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ὁρίζειν				ὁρίζεσθαι
participe	m	ὁρίζων				ὁρῐζόμενος
	f	ὁρίζουσᾰ				ὁρῐζομένη
	n	ὅρῐζον				ὁρῐζόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : ὥρῐζον, ὡρῐζόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὥρῐζον	ὥρῐζες	ὥρῐζε/ ὥρῐζεν	ὡρίζετον	ὡρῐζέτην	ὡρίζομεν	ὡρίζετε	ὥρῐζον
moyen/ passif	indicatif	ὡρῐζόμην	ὡρίζου	ὡρίζετο	ὡρίζεσθον	ὡρῐζέσθην	ὡρῐζόμεθᾰ	ὡρίζεσθε	ὡρίζοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Futur : ὁριῶ, ὁριοῦμαι, ὁρισθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁριῶ	ὁριεῖς	ὁριεῖ	ὁριεῖτον	ὁριεῖτον	ὁριοῦμεν	ὁριεῖτε	ὁριοῦσῐ/ ὁριοῦσῐν
	optatif	ὁριοίην/ ὁριοῖμῐ	ὁριοίης/ ὁριοῖς	ὁριοίη/ ὁριοῖ	ὁριοίητον/ ὁριοῖτον	ὁριοιήτην/ ὁριοίτην	ὁριοίημεν/ ὁριοῖμεν	ὁριοίητε/ ὁριοῖτε	ὁριοίησᾰν/ ὁριοῖεν
moyen	indicatif	ὁριοῦμαι	ὁριεῖ/ ὁριῇ	ὁριεῖται	ὁριεῖσθον	ὁριεῖσθον	ὁριούμεθᾰ	ὁριεῖσθε	ὁριοῦνται
	optatif	ὁριοίμην	ὁριοῖο	ὁριοῖτο	ὁριοῖσθον	ὁριοίσθην	ὁριοίμεθᾰ	ὁριοῖσθε	ὁριοῖντο
passif	indicatif	ὁρισθήσομαι	ὁρισθήσει/ ὁρισθήσῃ	ὁρισθήσεται	ὁρισθήσεσθον	ὁρισθήσεσθον	ὁρισθησόμεθᾰ	ὁρισθήσεσθε	ὁρισθήσονται
	optatif	ὁρισθησοίμην	ὁρισθήσοιο	ὁρισθήσοιτο	ὁρισθήσοισθον	ὁρισθησοίσθην	ὁρισθησοίμεθᾰ	ὁρισθήσοισθε	ὁρισθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		ὁριεῖν			ὁριεῖσθαι		ὁρισθήσεσθαι
participe	m	ὁριῶν			ὁριούμενος		ὁρισθησόμενος
	f	ὁριοῦσᾰ			ὁριουμένη		ὁρισθησομένη
	n	ὁριοῦν			ὁριούμενον		ὁρισθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes. Ce modèle d'inflexion comportait originellement un sigma (i.e. *ὁριέσω), qui a été abandonné très tôt dans l'histoire du grec ancien.

   Futur : ὁριέω, ὁριέομαι, ὁρισθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὁριέω	ὁριέεις	ὁριέει	ὁριέετον	ὁριέετον	ὁριέομεν	ὁριέετε	ὁριέουσῐ/ ὁριέουσῐν
	optatif	ὁριέοιμῐ	ὁριέοις	ὁριέοι	ὁριέοιτον	ὁριεοίτην	ὁριέοιμεν	ὁριέοιτε	ὁριέοιεν
moyen	indicatif	ὁριέομαι	ὁριέει/ ὁριέῃ	ὁριέεται	ὁριέεσθον	ὁριέεσθον	ὁριεόμεθᾰ	ὁριέεσθε	ὁριέονται
	optatif	ὁριεοίμην	ὁριέοιο	ὁριέοιτο	ὁριέοισθον	ὁριεοίσθην	ὁριεοίμεθᾰ	ὁριέοισθε	ὁριέοιντο
passif	indicatif	ὁρισθήσομαι	ὁρισθήσει/ ὁρισθήσῃ	ὁρισθήσεται	ὁρισθήσεσθον	ὁρισθήσεσθον	ὁρισθησόμεθᾰ	ὁρισθήσεσθε	ὁρισθήσονται
	optatif	ὁρισθησοίμην	ὁρισθήσοιο	ὁρισθήσοιτο	ὁρισθήσοισθον	ὁρισθησοίσθην	ὁρισθησοίμεθᾰ	ὁρισθήσοισθε	ὁρισθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		ὁριέειν			ὁριέεσθαι		ὁρισθήσεσθαι
participe	m	ὁριέων			ὁριεόμενος		ὁρισθησόμενος
	f	ὁριέουσᾰ			ὁριεομένη		ὁρισθησομένη
	n	ὁρίεον			ὁριεόμενον		ὁρισθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : ὥρῐσᾰ, ὡρῐσάμην, ὡρίσθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὥρῐσᾰ	ὥρῐσᾰς	ὥρῐσε/ ὥρῐσεν	ὡρίσᾰτον	ὡρῐσάτην	ὡρίσᾰμεν	ὡρίσᾰτε	ὥρῐσᾰν
	subjonctif	ὁρίσω	ὁρίσῃς	ὁρίσῃ	ὁρίσητον	ὁρίσητον	ὁρίσωμεν	ὁρίσητε	ὁρίσωσῐ/ ὁρίσωσῐν
	optatif	ὁρίσαιμῐ	ὁρίσαις/ ὁρίσειᾰς	ὁρίσαι/ ὁρίσειε/ ὁρίσειεν	ὁρίσαιτον	ὁρῐσαίτην	ὁρίσαιμεν	ὁρίσαιτε	ὁρίσαιεν/ ὁρίσειᾰν
	impératif		ὅρῐσον	ὁρῐσάτω	ὁρίσᾰτον	ὁρῐσάτων		ὁρίσᾰτε	ὁρῐσάντων
moyen	indicatif	ὡρῐσάμην	ὡρίσω	ὡρίσᾰτο	ὡρίσᾰσθον	ὡρῐσάσθην	ὡρῐσάμεθᾰ	ὡρίσᾰσθε	ὡρίσᾰντο
	subjonctif	ὁρίσωμαι	ὁρίσῃ	ὁρίσηται	ὁρίσησθον	ὁρίσησθον	ὁρῐσώμεθᾰ	ὁρίσησθε	ὁρίσωνται
	optatif	ὁρῐσαίμην	ὁρίσαιο	ὁρίσαιτο	ὁρίσαισθον	ὁρῐσαίσθην	ὁρῐσαίμεθᾰ	ὁρίσαισθε	ὁρίσαιντο
	impératif		ὅρῐσαι	ὁρῐσάσθω	ὁρίσᾰσθον	ὁρῐσάσθων		ὁρίσᾰσθε	ὁρῐσάσθων
passif	indicatif	ὡρίσθην	ὡρίσθης	ὡρίσθη	ὡρίσθητον	ὡρισθήτην	ὡρίσθημεν	ὡρίσθητε	ὡρίσθησᾰν
	subjonctif	ὁρισθῶ	ὁρισθῇς	ὁρισθῇ	ὁρισθῆτον	ὁρισθῆτον	ὁρισθῶμεν	ὁρισθῆτε	ὁρισθῶσῐ/ ὁρισθῶσῐν
	optatif	ὁρισθείην	ὁρισθείης	ὁρισθείη	ὁρισθεῖτον/ ὁρισθείητον	ὁρισθείτην/ ὁρισθειήτην	ὁρισθεῖμεν/ ὁρισθείημεν	ὁρισθεῖτε/ ὁρισθείητε	ὁρισθεῖεν/ ὁρισθείησᾰν
	impératif		ὁρίσθητῐ	ὁρισθήτω	ὁρίσθητον	ὁρισθήτων		ὁρίσθητε	ὁρισθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		ὁρίσαι			ὁρίσᾰσθαι		ὁρισθῆναι
participe	m	ὁρίσᾱς			ὁρῐσάμενος		ὁρισθείς
	f	ὁρίσᾱσᾰ			ὁρῐσᾰμένη		ὁρισθεῖσᾰ
	n	ὅρῐσᾰν			ὁρῐσάμενον		ὁρισθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Parfait : ὥρικᾰ, ὥρῐσμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ὥρικᾰ	ὥρικᾰς	ὥρικε/ ὥρικεν	ὡρίκᾰτον	ὡρίκᾰτον	ὡρίκᾰμεν	ὡρίκᾰτε	ὡρίκᾱσῐ/ ὡρίκᾱσῐν
	subjonctif	ὡρικὼς ὦ/ ὡρίκω	ὡρικὼς ᾖς/ ὡρίκῃς	ὡρικὼς ᾖ/ ὡρίκῃ	ὡρικότε ἦτον/ ὡρίκητον	ὡρικότε ἦτον/ ὡρίκητον	ὡρικότες ὦμεν/ ὡρίκωμεν	ὡρικότες ἦτε/ ὡρίκητε	ὡρικότες ὦσῐ/ ὡρίκωσῐ/ ὡρίκωσῐν
	optatif	ὡρικὼς εἴην/ ὡρίκοιμῐ/ ὡρικοίην	ὡρικὼς εἴης/ ὡρίκοις/ ὡρικοίης	ὡρικὼς εἴη/ ὡρίκοι/ ὡρικοίη	ὡρικότε εἴητον/ ὡρικότε εἶτον/ ὡρίκοιτον	ὡρικὀτε εἰήτην/ ὡρικότε εἴτην/ ὡρικοίτην	ὡρικότες εἴημεν/ ὡρικότες εἶμεν/ ὡρίκοιμεν	ὡρικότες εἴητε/ ὡρικότες εἶτε/ ὡρίκοιτε	ὡρικότες εἴησᾰν/ ὡρικότε εἶεν/ ὡρίκοιεν
	impératif		ὡρικὼς ἴσθῐ	ὡρικὼς ἔστω	ὡρικότε ἔστον	ὡρικότε ἔστων		ὡρικότες ἔστε	ὡρικότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	ὥρῐσμαι	ὥρῐσαι	ὥρῐσται	ὥρῐσθον	ὥρῐσθον	ὡρίσμεθᾰ	ὥρῐσθε	ὡρῐσμένοι εἰσί
	subjonctif	ὡρῐσμένος ὦ	ὡρῐσμένος ᾖς	ὡρῐσμένος ᾖ	ὡρῐσμένω ἦτον	ὡρῐσμένω ἦτον	ὡρῐσμένοι ὦμεν	ὡρῐσμένοι ἦτε	ὡρῐσμένοι ὦσῐ/ ὡρῐσμένοι ὦσῐν
	optatif	ὡρῐσμένος εἴην	ὡρῐσμένος εἴης	ὡρῐσμένος εἴη	ὡρῐσμένοι εἴητον/ ὡρῐσμένοι εἶτον	ὡρῐσμένω εἰήτην/ ὡρῐσμένω εἴτην	ὡρῐσμένοι εἴημεν/ ὡρῐσμένοι εἶμεν	ὡρῐσμένοι εἴητε/ ὡρῐσμένοι εἶτε	ὡρῐσμένοι εἴησᾰν/ ὡρῐσμένοι εἶεν
	impératif		ὥρῐσο	ὡρίσθω	ὥρῐσθον	ὡρίσθων		ὥρῐσθε	ὡρίσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ὡρικέναι				ὡρίσθαι
participe	m	ὡρικώς				ὡρῐσμένος
	f	ὡρικυῖᾰ				ὡρῐσμένη
	n	ὡρικός				ὡρῐσμένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.