Conjugaison:latin/dissono


Conjugaison de dissonō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
dissonāre dissonuisse dissonitūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
dissonārī dissonitus, -a, -um esse dissonitum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
dissonitum, dissonitū

Participe présent actif
dissonans, -antis
Participe futur actif
dissonitūrus, -a, -um
Participe parfait passif
dissonitus, -a, -um
Adjectif verbal
dissonandus, -a, -um

  Nominatif : dissonāre
Accusatif : dissonāre
Accusatif avec prép. : dissonandum
Génitif : dissonandī
Datif : dissonandō
Ablatif : dissonandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
dissonā
dissonāte

Futur
2PS : dissonātō
3PS : dissonātō
2PP : dissonātōte
3PP : dissonantō

  Présent
dissonāre
dissonāminī

Futur
2PS : dissonātor
3PS : dissonātor
2PP : -
3PP : dissonantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
dissonō dissonābam dissonābō
dissonās dissonābās dissonābis
dissonāt dissonābat dissonābit
dissonāmus dissonābāmus dissonābimus
dissonātis dissonābātis dissonābitis
dissonant dissonābant dissonābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
dissonuī dissonueram dissonuerō
dissonuistī dissonuerās dissonueris
dissonuit dissonuerat dissonuerit
dissonuimus dissonuerāmus dissonuerimus
dissonuistis dissonueratis dissonueritis
dissonuērunt (dissonuēre) dissonuerant dissonuerint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
dissonem dissonārem
dissonēs dissonārēs
dissonet dissonāret
dissonēmus dissonārēmus
dissonētis dissonārētis
dissonent dissonārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
dissonuerim dissonuissem
dissonuerīs dissonuissēs
dissonuerit dissonuisset
dissonuerīmus dissonuissēmus
dissonuerītis dissonuissētis
dissonuerint dissonuissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
dissonor dissonabar dissonābor
dissonāris (dissonāre) dissonabāris (dissonabāre) dissonāberis (dissonābere)
dissonātur dissonabātur dissonābitur
dissonāmur dissonabāmur dissonābimur
dissonāminī dissonabāminī dissonābiminī
dissonāntur dissonabantur dissonābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
dissonitus sum dissonitus eram dissonitus erō
dissonitus es dissonitus erās dissonitus eris
dissonitus est dissonitus erat dissonitus erit
dissoniti sumus dissoniti erāmus dissoniti erimus
dissoniti estis dissoniti erātis dissoniti eritis
dissoniti sunt dissoniti erant dissoniti erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
dissoner dissonārer
dissonēris (dissonēre) dissonārēris (dissonārēre)
dissonētur dissonārētur
dissonēmur dissonārēmur
dissonēminī dissonārēminī
dissonentur dissonārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
dissonitus sim dissonitus essem
dissonitus sīs dissonitus essēs
dissonitus sit dissonitus esset
dissoniti sīmus dissoniti essēmus
dissoniti sītis dissoniti essētis
dissoniti sint dissoniti essent