Conjugaison:latin/ominor

Conjugaison de ominōr

INFINITIF
Présent actif		Parfait actif		Futur actif
ominārī		ominatus, -a, -um esse		ominatūrus, -a, -um esse
Présent passif		Parfait passif		Futur passif
-		-		-

PARTICIPE / GÉRONDIF
Participe			Gérondif
	SUPIN ominatum, ominatū Participe présent actif ominans, -antis Participe futur actif ominatūrus, -a, -um Participe parfait passif - Adjectif verbal ominandus, -a, -um			Nominatif : omināri Accusatif : omināri Accusatif avec prép. : ominandum Génitif : ominandī Datif : ominandō Ablatif : ominandō

IMPÉRATIF
Actif			Passif
	Présent omināre ominaminī Futur 2PS : ominātō , ominator 3PS : ominātō , ominator 2PP : ominātōte 3PP : ominantō , ominauntor			-

INDICATIF ACTIF
Présent		Imparfait		Futur
ominor		ominābar		ominābor
omināris (-re)		ominābāris (-re)		omināberis (-re)
ominātur		ominābatur		ominābit
omināmur		ominābāmur		ominābimur
omināminī		ominābāminī		ominābiminī
ominantur		ominābantur		ominābuntur
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
ominatus, -a sum		ominatus, -a eram		ominatus, -a erō
ominatus, -a es		ominatus, -a erās		ominatus, -a eris
ominatus, -a, -um est		ominatus, -a, -um erat		ominatus, -a, -um erit
ominatī, -ae, -a sumus		ominatī, -ae, -a erāmus		ominatī, -ae, -a erimus
ominatī, -ae, -a estis		ominatī, -ae, -a erātis		ominatī, -ae, -a eritis
ominatī, -ae, -a sunt		ominatī, -ae, -a erant		ominatī, -ae, -a erint

SUBJONCTIF ACTIF
Présent		Imparfait
ominer		ominārer
ominēris (-re)		ominārēris (-re)
ominetur		omināretur
ominēmur		ominārēmur
ominēminī		ominārēminī
ominentur		ominārentur
Parfait		Plus-que-parfait
ominatus, -a sim		ominatus, -a essem
ominatus, -a sīs		ominatus, -a essēs
ominatus, -a, -um sit		ominatus, -a, -um esset
ominatī, -ae, -a sīmus		ominatī, -ae, -a essēmus
ominatī, -ae, -a sitis		ominatī, -ae, -a essētis
ominatī, -ae, -a sint		ominatī, -ae, -a essent