Conjugaison:latin/vereor


Conjugaison de vereōr


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
verērī veritus, -a, -um esse veritūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
- - -
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
veritum, veritū

Participe présent actif
verens, -entis
Participe futur actif
veritūrus, -a, -um
Participe parfait passif
-
Adjectif verbal
verendus, -a, -um

  Nominatif : verēri
Accusatif : verēri
Accusatif avec prép. : verendum
Génitif : verendī
Datif : verendō
Ablatif : verendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
verēre
vereminī

Futur
2PS : verētō , veretor
3PS : verētō , veretor
2PP : verētōte
3PP : verentō , vereuntor

  -
INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
vereor verēbar verēbor
vereris (-re) verēbāris (-re) verēberis (-re)
verētur verēbatur verēbitur
verēmur verēbāmur verēbimur
verēminī verēbāminī verēbiminī
verentur verēbantur verēbuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
veritus, -a sum veritus, -a eram veritus, -a erō
veritus, -a es veritus, -a erās veritus, -a eris
veritus, -a, -um est veritus, -a, -um erat veritus, -a, -um erit
veritī, -ae, -a sumus veritī, -ae, -a erāmus veritī, -ae, -a erimus
veritī, -ae, -a estis veritī, -ae, -a erātis veritī, -ae, -a eritis
veritī, -ae, -a sunt veritī, -ae, -a erant veritī, -ae, -a erint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
verear verērer
vereāris (-re) verērēris (-re)
vereatur verēretur
vereāmur verērēmur
vereāminī verērēminī
vereantur verērentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
veritus, -a sim veritus, -a essem
veritus, -a sīs veritus, -a essēs
veritus, -a, -um sit veritus, -a, -um esset
veritī, -ae, -a sīmus veritī, -ae, -a essēmus
veritī, -ae, -a sitis veritī, -ae, -a essētis
veritī, -ae, -a sint veritī, -ae, -a essent