Liburni
Latin modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Liburnus | Liburnī |
Vocatif | Liburne | Liburnī |
Accusatif | Liburnum | Liburnōs |
Génitif | Liburnī | Liburnōrum |
Datif | Liburnō | Liburnīs |
Ablatif | Liburnō | Liburnīs |
Liburni \Prononciation ?\ masculin pluriel
- Liburnes ou Liburniens, tribu de la Liburnie à laquelle ils ont donné leur nom.
- Arsiae gens Liburnorum iungitur usque ad flumen Titium. pars eius fuere Mentores, Himani, Encheleae, Bulini et quos Callimachus Peucetios appellat, nunc totum uno nomine Illyricum vocatur generatim. populorum pauca effatu digna aut facilia nomina. conventum Scardonitanum petunt lapides et Liburnorum civitates XIIII, ex quibus Lacinienses, Stulpinos, Buristas, Olbonenses nomineare non pigeat. — (Pline, Naturalis Historia, III, 139)
- Au fleuve Arsia commence la nation des Liburnes, étendue jusqu'au fleuve Titius; on y comptait les Mentores, les Hymans, les Enchéléens, les Bunes, et ceux que Callimaque appelle Peucétiens: maintenant tout est compris sous le nom commun d'Illyrie, et peu de ces nations ont des noms qui soient dignes d'être cités ou faciles à transcrire. A la juridiction de Scardona ressortissent les Japydes, quatorze cités des Liburniens, parmi lesquelles on peut nommer les Laciniens, les Stlupins, les Burnistes, les Olbons.
- Arsiae gens Liburnorum iungitur usque ad flumen Titium. pars eius fuere Mentores, Himani, Encheleae, Bulini et quos Callimachus Peucetios appellat, nunc totum uno nomine Illyricum vocatur generatim. populorum pauca effatu digna aut facilia nomina. conventum Scardonitanum petunt lapides et Liburnorum civitates XIIII, ex quibus Lacinienses, Stulpinos, Buristas, Olbonenses nomineare non pigeat. — (Pline, Naturalis Historia, III, 139)
Apparentés étymologiques modifier
Voir aussi modifier
- Liburniens sur l’encyclopédie Wikipédia
Références modifier
- « Liburni », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage