Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien μυστικός, mystikós.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif mysticus mystică mysticum mysticī mysticae mystică
Vocatif mystice mystică mysticum mysticī mysticae mystică
Accusatif mysticum mysticăm mysticum mysticōs mysticās mystică
Génitif mysticī mysticae mysticī mysticōrŭm mysticārŭm mysticōrŭm
Datif mysticō mysticae mysticō mysticīs mysticīs mysticīs
Ablatif mysticō mysticā mysticō mysticīs mysticīs mysticīs

mysticus \Prononciation ?\

  1. (Religion) Mystique, relatif aux mystères.

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin mysticus.

Nom commun modifier

mysticus

  1. Mystique.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 89,8 % des Flamands,
  • 91,9 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]