mysticus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien μυστικός, mystikós.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | mysticus | mystică | mysticum | mysticī | mysticae | mystică |
Vocatif | mystice | mystică | mysticum | mysticī | mysticae | mystică |
Accusatif | mysticum | mysticăm | mysticum | mysticōs | mysticās | mystică |
Génitif | mysticī | mysticae | mysticī | mysticōrŭm | mysticārŭm | mysticōrŭm |
Datif | mysticō | mysticae | mysticō | mysticīs | mysticīs | mysticīs |
Ablatif | mysticō | mysticā | mysticō | mysticīs | mysticīs | mysticīs |
mysticus \Prononciation ?\
- (Religion) Mystique, relatif aux mystères.
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « mysticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin mysticus.
Nom commun modifier
mysticus
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 89,8 % des Flamands,
- 91,9 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « mysticus [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]