Stercutus
Latin modifier
Étymologie modifier
- De stercus (« fumier »).
Nom commun modifier
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Stercutus |
| Vocatif | Stercute |
| Accusatif | Stercutum |
| Génitif | Stercutī |
| Datif | Stercutō |
| Ablatif | Stercutō |
Stercutus \Prononciation ?\ masculin
- (Religion) Divinité du fumier selon Macrobe.
- Hunc Romani etiam Stercutum vocant, quod primus stercore fecunditatem agris conparaverit. Regni eius tempora felicissima feruntur, cum propter rerum copiam tum quod nondum quisquam servitio vel libertate discriminabatur: quae res intellegi potest, quod Saturnalibus tota servis licentia permittitur. — (Macrobe, Saturnalia.)
- Hunc Romani etiam Stercutum vocant, quod primus stercore fecunditatem agris conparaverit. Regni eius tempora felicissima feruntur, cum propter rerum copiam tum quod nondum quisquam servitio vel libertate discriminabatur: quae res intellegi potest, quod Saturnalibus tota servis licentia permittitur. — (Macrobe, Saturnalia.)
Variantes modifier
- Sterculius, chez Tertullien
- Stercenius, chez Servius
- Sterces, chez Auguste
Références modifier
- « Stercutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1477)