abrumáis

Voir aussi : abrumais

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe abrumar
Indicatif	Présent	(yo) abrumáis
		(tú) abrumáis
		(vos) abrumáis
		(él/ella/usted) abrumáis
		(nosotros-as) abrumáis
		(vosotros-as) abrumáis
		(os) abrumáis
		(ellos-as/ustedes) abrumáis
	Imparfait	(yo) abrumáis
		(tú) abrumáis
		(vos) abrumáis
		(él/ella/usted) abrumáis
		(nosotros-as) abrumáis
		(vosotros-as) abrumáis
		(os) abrumáis
		(ellos-as/ustedes) abrumáis
	Passé simple	(yo) abrumáis
		(tú) abrumáis
		(vos) abrumáis
		(él/ella/usted) abrumáis
		(nosotros-as) abrumáis
		(vosotros-as) abrumáis
		(os) abrumáis
		(ellos-as/ustedes) abrumáis
	Futur simple	(yo) abrumáis
		(tú) abrumáis
		(vos) abrumáis
		(él/ella/usted) abrumáis
		(nosotros-as) abrumáis
		(vosotros-as) abrumáis
		(os) abrumáis
		(ellos-as/ustedes) abrumáis

abrumáis \a.βɾuˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de abrumar.

Prononciation

• Madrid : \a.βɾuˈmais\
• Séville : \a.βɾuˈmaih\
• Mexico, Bogota : \a.bɾuˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \a.βɾuˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \a.βɾuˈmais\