Voir la conjugaison du verbe arrinconar
|
Subjonctif
|
Présent
|
que (yo) arrinconen
|
que (tú) arrinconen
|
que (vos) arrinconen
|
que (él/ella/usted) arrinconen
|
que (nosotros-as) arrinconen
|
que (vosotros-as) arrinconen
|
que (os) arrinconen
|
(ellos-as/ustedes) arrinconen
|
Imparfait (en -ra)
|
que (yo) arrinconen
|
que (tú) arrinconen
|
que (vos) arrinconen
|
que (él/ella/usted) arrinconen
|
que (nosotros-as) arrinconen
|
que (vosotros-as) arrinconen
|
que (os) arrinconen
|
(ellos-as/ustedes) arrinconen
|
Imparfait (en -se)
|
que (yo) arrinconen
|
que (tú) arrinconen
|
que (vos) arrinconen
|
que (él/ella/usted) arrinconen
|
que (nosotros-as) arrinconen
|
que (vosotros-as) arrinconen
|
que (os) arrinconen
|
(ellos-as/ustedes) arrinconen
|
Futur
|
que (yo) arrinconen
|
que (tú) arrinconen
|
que (vos) arrinconen
|
que (él/ella/usted) arrinconen
|
que (nosotros-as) arrinconen
|
que (vosotros-as) arrinconen
|
que (os) arrinconen
|
(ellos-as/ustedes) arrinconen
|
Impératif
|
Présent
|
(tú) arrinconen
|
(vos) arrinconen
|
(usted) arrinconen
|
(nosotros-as) arrinconen
|
(vosotros-as) arrinconen
|
(os) arrinconen
|
(ustedes) arrinconen
|
arrinconen \a.riŋˈko.nen\
- Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de arrinconar.
- Troisième personne du pluriel de l’impératif de arrinconar.