Voir aussi : connotá

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe connoter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on connota
Futur simple

connota \ko.nɔ.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple du verbe connoter.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe connotar
Indicatif Présent (yo) connota
(tú) connota
(vos) connota
(él/ella/usted) connota
(nosotros-as) connota
(vosotros-as) connota
(os) connota
(ellos-as/ustedes) connota
Imparfait (yo) connota
(tú) connota
(vos) connota
(él/ella/usted) connota
(nosotros-as) connota
(vosotros-as) connota
(os) connota
(ellos-as/ustedes) connota
Passé simple (yo) connota
(tú) connota
(vos) connota
(él/ella/usted) connota
(nosotros-as) connota
(vosotros-as) connota
(os) connota
(ellos-as/ustedes) connota
Futur simple (yo) connota
(tú) connota
(vos) connota
(él/ella/usted) connota
(nosotros-as) connota
(vosotros-as) connota
(os) connota
(ellos-as/ustedes) connota
Impératif Présent (tú) connota
(vos) connota
(usted) connota
(nosotros-as) connota
(vosotros-as) connota
(os) connota
(ustedes) connota

connota \konˈno.ta\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de connotar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de connotar.

Prononciation modifier