Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe ensoberbecer
Indicatif Présent (yo) ensoberbecen
(tú) ensoberbecen
(vos) ensoberbecen
(él/ella/usted) ensoberbecen
(nosotros-as) ensoberbecen
(vosotros-as) ensoberbecen
(os) ensoberbecen
(ellos-as/ustedes) ensoberbecen
Imparfait (yo) ensoberbecen
(tú) ensoberbecen
(vos) ensoberbecen
(él/ella/usted) ensoberbecen
(nosotros-as) ensoberbecen
(vosotros-as) ensoberbecen
(os) ensoberbecen
(ellos-as/ustedes) ensoberbecen
Passé simple (yo) ensoberbecen
(tú) ensoberbecen
(vos) ensoberbecen
(él/ella/usted) ensoberbecen
(nosotros-as) ensoberbecen
(vosotros-as) ensoberbecen
(os) ensoberbecen
(ellos-as/ustedes) ensoberbecen
Futur simple (yo) ensoberbecen
(tú) ensoberbecen
(vos) ensoberbecen
(él/ella/usted) ensoberbecen
(nosotros-as) ensoberbecen
(vosotros-as) ensoberbecen
(os) ensoberbecen
(ellos-as/ustedes) ensoberbecen

ensoberbecen \en.so.βeɾˈβe.θen\

  1. Troisième personne du pluriel du présent de l’indicatif de ensoberbecer.

Prononciation

modifier