Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe fisgonear
Subjonctif Présent que (yo) fisgonearen
que (tú) fisgonearen
que (vos) fisgonearen
que (él/ella/usted) fisgonearen
que (nosotros-as) fisgonearen
que (vosotros-as) fisgonearen
que (os) fisgonearen
(ellos-as/ustedes) fisgonearen
Imparfait (en -ra) que (yo) fisgonearen
que (tú) fisgonearen
que (vos) fisgonearen
que (él/ella/usted) fisgonearen
que (nosotros-as) fisgonearen
que (vosotros-as) fisgonearen
que (os) fisgonearen
(ellos-as/ustedes) fisgonearen
Imparfait (en -se) que (yo) fisgonearen
que (tú) fisgonearen
que (vos) fisgonearen
que (él/ella/usted) fisgonearen
que (nosotros-as) fisgonearen
que (vosotros-as) fisgonearen
que (os) fisgonearen
(ellos-as/ustedes) fisgonearen
Futur que (yo) fisgonearen
que (tú) fisgonearen
que (vos) fisgonearen
que (él/ella/usted) fisgonearen
que (nosotros-as) fisgonearen
que (vosotros-as) fisgonearen
que (os) fisgonearen
(ellos-as/ustedes) fisgonearen

fisgonearen \fiz.ɣo.neˈa.ɾen\

  1. Troisième personne du pluriel du futur du subjonctif de fisgonear.

Prononciation

modifier