inhumáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe inhumar
Indicatif	Présent	(yo) inhumáis
		(tú) inhumáis
		(vos) inhumáis
		(él/ella/usted) inhumáis
		(nosotros-as) inhumáis
		(vosotros-as) inhumáis
		(os) inhumáis
		(ellos-as/ustedes) inhumáis
	Imparfait	(yo) inhumáis
		(tú) inhumáis
		(vos) inhumáis
		(él/ella/usted) inhumáis
		(nosotros-as) inhumáis
		(vosotros-as) inhumáis
		(os) inhumáis
		(ellos-as/ustedes) inhumáis
	Passé simple	(yo) inhumáis
		(tú) inhumáis
		(vos) inhumáis
		(él/ella/usted) inhumáis
		(nosotros-as) inhumáis
		(vosotros-as) inhumáis
		(os) inhumáis
		(ellos-as/ustedes) inhumáis
	Futur simple	(yo) inhumáis
		(tú) inhumáis
		(vos) inhumáis
		(él/ella/usted) inhumáis
		(nosotros-as) inhumáis
		(vosotros-as) inhumáis
		(os) inhumáis
		(ellos-as/ustedes) inhumáis

inhumáis \i.nuˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de inhumar.

Prononciation

• Madrid : \i.nuˈmais\
• Séville : \i.nuˈmaih\
• Mexico, Bogota : \i.nuˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \i.nuˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \i.nuˈmais\