insinúen

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe insinuar
Subjonctif	Présent	que (yo) insinúen
		que (tú) insinúen
		que (vos) insinúen
		que (él/ella/usted) insinúen
		que (nosotros-as) insinúen
		que (vosotros-as) insinúen
		que (os) insinúen
		(ellos-as/ustedes) insinúen
	Imparfait (en -ra)	que (yo) insinúen
		que (tú) insinúen
		que (vos) insinúen
		que (él/ella/usted) insinúen
		que (nosotros-as) insinúen
		que (vosotros-as) insinúen
		que (os) insinúen
		(ellos-as/ustedes) insinúen
	Imparfait (en -se)	que (yo) insinúen
		que (tú) insinúen
		que (vos) insinúen
		que (él/ella/usted) insinúen
		que (nosotros-as) insinúen
		que (vosotros-as) insinúen
		que (os) insinúen
		(ellos-as/ustedes) insinúen
	Futur	que (yo) insinúen
		que (tú) insinúen
		que (vos) insinúen
		que (él/ella/usted) insinúen
		que (nosotros-as) insinúen
		que (vosotros-as) insinúen
		que (os) insinúen
		(ellos-as/ustedes) insinúen
Impératif	Présent	(tú) insinúen
		(vos) insinúen
		(usted) insinúen
		(nosotros-as) insinúen
		(vosotros-as) insinúen
		(os) insinúen
		(ustedes) insinúen

insinúen \in.siˈnu.en\

1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de insinuar.
2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de insinuar.

Prononciation

• Madrid : \in.siˈnu.en\
• Séville : \iŋ.siˈnu.eŋ\
• Mexico, Bogota : \in.s(i)ˈnu.en\
• Santiago du Chili, Caracas : \iŋ.siˈnu.eŋ\
• Montevideo, Buenos Aires : \in.siˈnu.en\