Voir la conjugaison du verbe insultar
|
Subjonctif
|
Présent
|
que (yo) insultaren
|
que (tú) insultaren
|
que (vos) insultaren
|
que (él/ella/usted) insultaren
|
que (nosotros-as) insultaren
|
que (vosotros-as) insultaren
|
que (os) insultaren
|
(ellos-as/ustedes) insultaren
|
Imparfait (en -ra)
|
que (yo) insultaren
|
que (tú) insultaren
|
que (vos) insultaren
|
que (él/ella/usted) insultaren
|
que (nosotros-as) insultaren
|
que (vosotros-as) insultaren
|
que (os) insultaren
|
(ellos-as/ustedes) insultaren
|
Imparfait (en -se)
|
que (yo) insultaren
|
que (tú) insultaren
|
que (vos) insultaren
|
que (él/ella/usted) insultaren
|
que (nosotros-as) insultaren
|
que (vosotros-as) insultaren
|
que (os) insultaren
|
(ellos-as/ustedes) insultaren
|
Futur
|
que (yo) insultaren
|
que (tú) insultaren
|
que (vos) insultaren
|
que (él/ella/usted) insultaren
|
que (nosotros-as) insultaren
|
que (vosotros-as) insultaren
|
que (os) insultaren
|
(ellos-as/ustedes) insultaren
|
insultaren \in.sulˈta.ɾen\
- Troisième personne du pluriel du futur du subjonctif de insultar.