Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe intuir
Indicatif Présent (yo) intuí
(tú) intuí
(vos) intuí
(él/ella/usted) intuí
(nosotros-as) intuí
(vosotros-as) intuí
(os) intuí
(ellos-as/ustedes) intuí
Imparfait (yo) intuí
(tú) intuí
(vos) intuí
(él/ella/usted) intuí
(nosotros-as) intuí
(vosotros-as) intuí
(os) intuí
(ellos-as/ustedes) intuí
Passé simple (yo) intuí
(tú) intuí
(vos) intuí
(él/ella/usted) intuí
(nosotros-as) intuí
(vosotros-as) intuí
(os) intuí
(ellos-as/ustedes) intuí
Futur simple (yo) intuí
(tú) intuí
(vos) intuí
(él/ella/usted) intuí
(nosotros-as) intuí
(vosotros-as) intuí
(os) intuí
(ellos-as/ustedes) intuí
Impératif Présent (tú) intuí
(vos) intuí
(usted) intuí
(nosotros-as) intuí
(vosotros-as) intuí
(os) intuí
(ustedes) intuí

intuí \in.tuˈi\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de intuir.
  2. Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de intuir.

Prononciation modifier