Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe intuir
Subjonctif Présent que (yo) intuyerais
que (tú) intuyerais
que (vos) intuyerais
que (él/ella/usted) intuyerais
que (nosotros-as) intuyerais
que (vosotros-as) intuyerais
que (os) intuyerais
(ellos-as/ustedes) intuyerais
Imparfait (en -ra) que (yo) intuyerais
que (tú) intuyerais
que (vos) intuyerais
que (él/ella/usted) intuyerais
que (nosotros-as) intuyerais
que (vosotros-as) intuyerais
que (os) intuyerais
(ellos-as/ustedes) intuyerais
Imparfait (en -se) que (yo) intuyerais
que (tú) intuyerais
que (vos) intuyerais
que (él/ella/usted) intuyerais
que (nosotros-as) intuyerais
que (vosotros-as) intuyerais
que (os) intuyerais
(ellos-as/ustedes) intuyerais
Futur que (yo) intuyerais
que (tú) intuyerais
que (vos) intuyerais
que (él/ella/usted) intuyerais
que (nosotros-as) intuyerais
que (vosotros-as) intuyerais
que (os) intuyerais
(ellos-as/ustedes) intuyerais

intuyerais \in.tuˈʝe.ɾais\

  1. Deuxième personne du pluriel de l’imparfait (en -ra) du subjonctif de intuir.

Prononciation

modifier