Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de irrumatus (« sucé »), avec le suffixe -tor.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif irrumator irrumatorēs
Vocatif irrumator irrumatorēs
Accusatif irrumatorem irrumatorēs
Génitif irrumatoris irrumatorum
Datif irrumatorī irrumatoribus
Ablatif irrumatorĕ irrumatoribus

irrumator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : irrumatrix)

  1. (Vulgaire) (Injurieux) Enfoiré, fellateur.
    • Respondi id quod erat, nihil neque ipsis
      Nec praetoribus esse nec cohorti,
      Cur quisquam caput unctius referret,–
      Praesertim quibus esset irrumator
      Praetor nec faceret pili cohortem.
      — (Catule, Carmina)

Variantes modifier

Références modifier