klinkklaar
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du radical de klinken, « sonner » et klaar, « pur» : désigne, au sens étymologique, la pureté d’un métal (que l’on fait sonner pour tester sa qualité). Vraisemblablement formé par allitération.
Adjectif modifier
klinkklaar \Prononciation ?\
- Très pur.
klinklaar goud
- or pur
klinklare onzin
- pure absurdité
dat is klinkklare onzin
- c’est sans queue ni tête
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 89,9 % des Flamands,
- 90,1 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « klinkklaar [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]