normáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe normar
Indicatif	Présent	(yo) normáis
		(tú) normáis
		(vos) normáis
		(él/ella/usted) normáis
		(nosotros-as) normáis
		(vosotros-as) normáis
		(os) normáis
		(ellos-as/ustedes) normáis
	Imparfait	(yo) normáis
		(tú) normáis
		(vos) normáis
		(él/ella/usted) normáis
		(nosotros-as) normáis
		(vosotros-as) normáis
		(os) normáis
		(ellos-as/ustedes) normáis
	Passé simple	(yo) normáis
		(tú) normáis
		(vos) normáis
		(él/ella/usted) normáis
		(nosotros-as) normáis
		(vosotros-as) normáis
		(os) normáis
		(ellos-as/ustedes) normáis
	Futur simple	(yo) normáis
		(tú) normáis
		(vos) normáis
		(él/ella/usted) normáis
		(nosotros-as) normáis
		(vosotros-as) normáis
		(os) normáis
		(ellos-as/ustedes) normáis

normáis \noɾˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de normar.

Prononciation

• Madrid : \noɾˈmais\
• Séville : \noɾˈmaih\
• Mexico, Bogota : \noɾˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \noɾˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \noɾˈmais\