Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe pringar
Subjonctif Présent que (yo) pringuen
que (tú) pringuen
que (vos) pringuen
que (él/ella/usted) pringuen
que (nosotros-as) pringuen
que (vosotros-as) pringuen
que (os) pringuen
(ellos-as/ustedes) pringuen
Imparfait (en -ra) que (yo) pringuen
que (tú) pringuen
que (vos) pringuen
que (él/ella/usted) pringuen
que (nosotros-as) pringuen
que (vosotros-as) pringuen
que (os) pringuen
(ellos-as/ustedes) pringuen
Imparfait (en -se) que (yo) pringuen
que (tú) pringuen
que (vos) pringuen
que (él/ella/usted) pringuen
que (nosotros-as) pringuen
que (vosotros-as) pringuen
que (os) pringuen
(ellos-as/ustedes) pringuen
Futur que (yo) pringuen
que (tú) pringuen
que (vos) pringuen
que (él/ella/usted) pringuen
que (nosotros-as) pringuen
que (vosotros-as) pringuen
que (os) pringuen
(ellos-as/ustedes) pringuen
Impératif Présent (tú) pringuen
(vos) pringuen
(usted) pringuen
(nosotros-as) pringuen
(vosotros-as) pringuen
(os) pringuen
(ustedes) pringuen

pringuen \ˈpɾiŋ.ɡen\

  1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de pringar.
  2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de pringar.

Prononciation

modifier