Voir la conjugaison du verbe provocar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) provocasteis
|
(tú) provocasteis
|
(vos) provocasteis
|
(él/ella/usted) provocasteis
|
(nosotros-as) provocasteis
|
(vosotros-as) provocasteis
|
(os) provocasteis
|
(ellos-as/ustedes) provocasteis
|
Imparfait
|
(yo) provocasteis
|
(tú) provocasteis
|
(vos) provocasteis
|
(él/ella/usted) provocasteis
|
(nosotros-as) provocasteis
|
(vosotros-as) provocasteis
|
(os) provocasteis
|
(ellos-as/ustedes) provocasteis
|
Passé simple
|
(yo) provocasteis
|
(tú) provocasteis
|
(vos) provocasteis
|
(él/ella/usted) provocasteis
|
(nosotros-as) provocasteis
|
(vosotros-as) provocasteis
|
(os) provocasteis
|
(ellos-as/ustedes) provocasteis
|
Futur simple
|
(yo) provocasteis
|
(tú) provocasteis
|
(vos) provocasteis
|
(él/ella/usted) provocasteis
|
(nosotros-as) provocasteis
|
(vosotros-as) provocasteis
|
(os) provocasteis
|
(ellos-as/ustedes) provocasteis
|
provocasteis \pɾo.βoˈkas.teis\
- Deuxième personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de provocar.