rondon
Français modifier
Étymologie modifier
- De l’ancien français randon (« course impétueuse »).
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
rondon | rondons |
\Prononciation ?\ |
rondon \Prononciation ?\ masculin
- Impétuosité.
- fondre en rondon, s'élancer avec impétuosité.
Références modifier
- « rondon », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Espéranto modifier
Forme de nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | rondo \ˈron.do\ |
rondoj \ˈron.doj\ |
Accusatif | rondon \ˈron.don\ |
rondojn \ˈron.dojn\ |
rondon \ˈron.don\
- Accusatif singulier de rondo.