Voir la conjugaison du verbe sujetar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) sujetaréis
|
(tú) sujetaréis
|
(vos) sujetaréis
|
(él/ella/usted) sujetaréis
|
(nosotros-as) sujetaréis
|
(vosotros-as) sujetaréis
|
(os) sujetaréis
|
(ellos-as/ustedes) sujetaréis
|
Imparfait
|
(yo) sujetaréis
|
(tú) sujetaréis
|
(vos) sujetaréis
|
(él/ella/usted) sujetaréis
|
(nosotros-as) sujetaréis
|
(vosotros-as) sujetaréis
|
(os) sujetaréis
|
(ellos-as/ustedes) sujetaréis
|
Passé simple
|
(yo) sujetaréis
|
(tú) sujetaréis
|
(vos) sujetaréis
|
(él/ella/usted) sujetaréis
|
(nosotros-as) sujetaréis
|
(vosotros-as) sujetaréis
|
(os) sujetaréis
|
(ellos-as/ustedes) sujetaréis
|
Futur simple
|
(yo) sujetaréis
|
(tú) sujetaréis
|
(vos) sujetaréis
|
(él/ella/usted) sujetaréis
|
(nosotros-as) sujetaréis
|
(vosotros-as) sujetaréis
|
(os) sujetaréis
|
(ellos-as/ustedes) sujetaréis
|
sujetaréis \su.xe.taˈɾeis\
- Deuxième personne du pluriel du futur de l’indicatif de sujetar.