ultimáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe ultimar
Indicatif	Présent	(yo) ultimáis
		(tú) ultimáis
		(vos) ultimáis
		(él/ella/usted) ultimáis
		(nosotros-as) ultimáis
		(vosotros-as) ultimáis
		(os) ultimáis
		(ellos-as/ustedes) ultimáis
	Imparfait	(yo) ultimáis
		(tú) ultimáis
		(vos) ultimáis
		(él/ella/usted) ultimáis
		(nosotros-as) ultimáis
		(vosotros-as) ultimáis
		(os) ultimáis
		(ellos-as/ustedes) ultimáis
	Passé simple	(yo) ultimáis
		(tú) ultimáis
		(vos) ultimáis
		(él/ella/usted) ultimáis
		(nosotros-as) ultimáis
		(vosotros-as) ultimáis
		(os) ultimáis
		(ellos-as/ustedes) ultimáis
	Futur simple	(yo) ultimáis
		(tú) ultimáis
		(vos) ultimáis
		(él/ella/usted) ultimáis
		(nosotros-as) ultimáis
		(vosotros-as) ultimáis
		(os) ultimáis
		(ellos-as/ustedes) ultimáis

ultimáis \ul.tiˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de ultimar.

Prononciation

• Madrid : \ul.tiˈmais\
• Séville : \ul.tiˈmaih\
• Mexico, Bogota : \ul.tiˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \ul.tiˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \ul.tiˈmais\