Βαβυλών
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De l’akkadien 𒆍𒀭𒊏𒆠, bābili.
Nom propre modifier
Cas | Singulier | |
---|---|---|
Nominatif | ἡ | Βαβυλών |
Vocatif | Βαβυλών | |
Accusatif | τὴν | Βαβυλῶνα |
Génitif | τῆς | Βαβυλῶνος |
Datif | τῇ | Βαβυλῶνι |
Βαβυλών, Babylṓn féminin
- Babel.
- Babylone.
Ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες, Οὐαί, οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.
— (Apocalypse, 18:10)- Se tenant éloignés, dans la crainte de son tourment, ils diront : Malheur ! malheur ! La grande ville, Babylone, la ville puissante ! En une seule heure est venu ton jugement !
Dérivés modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Prononciation modifier
- *\ba.by.lɔ̌ːn\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ba.byˈlon\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\βa.βyˈlon\ (Koinè (IVe siècle))
- *\va.vyˈlon\ (Byzance (Xe siècle))
- *\va.viˈlon\ (Constantinople (XVe siècle))
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Βαβυλών, Liddell & Scott, A Greek-English Lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940