δικαστήριον

Voir aussi : δικαστήριο

Grec ancien

Étymologie

De δικαστής, dikastês (« juge »), δικάζω, dikázô (« juger »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	δικαστήριον	τὰ	δικαστήρια	τὼ	δικαστηρίω
Vocatif		δικαστήριον		δικαστήρια		δικαστηρίω
Accusatif	τὸ	δικαστήριον	τὰ	δικαστήρια	τὼ	δικαστηρίω
Génitif	τοῦ	δικαστηρίου	τῶν	δικαστηρίων	τοῖν	δικαστηρίοιν
Datif	τῷ	δικαστηρίῳ	τοῖς	δικαστηρίοις	τοῖν	δικαστηρίοιν

δικαστήριον, dikastếrion *\di.kas.ˈtɛː.ri.on\ neutre

1. (Droit) Tribunal.
   • Οὐχ ὁρᾶς τὰ Ἀθηναίων δικαστήρια ὡς πολλάκις μὲν οὐδὲν ἀδικοῦντας λόγῳ παραχθέντες ἀπέκτειναν, πολλακίς δὲ ἀδικοῦντας ἤ ἐκ τοῦ λόγου οἰκτίσαντες ἢ ἐπιχαρίτως εἰπόντας ἀπέλυσαν; ·— (Xénophon, Apologie de Socrate, 4)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage