παράδεισος
Grec modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien παράδεισος, parádeisos.
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | παράδεισος | οι | παράδεισοι |
| Génitif | του | παραδείσου | των | παραδείσων |
| Accusatif | τον | παράδεισο | τους | παραδείσους |
| Vocatif | παράδεισε | παράδεισοι | ||
παράδεισος (parádhisos) \pa.ˈɾa.ði.sɔs\ masculin
Dérivés modifier
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De l’avestique 𐬞𐬀𐬌𐬭𐬌𐬛𐬀𐬉𐬰𐬀, paiṛidaēza (« enclos muré ») ; voir περίτειχος (« mur d’enceinte »), composé de περί et τεῖχος (« mur ») pour des mots grecs apparentés.
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | παράδεισος | οἱ | παράδεισοι | τὼ | παραδείσω |
| Vocatif | παράδεισε | παράδεισοι | παραδείσω | |||
| Accusatif | τὸν | παράδεισον | τοὺς | παραδείσους | τὼ | παραδείσω |
| Génitif | τοῦ | παραδείσου | τῶν | παραδείσων | τοῖν | παραδείσοιν |
| Datif | τῷ | παραδείσῳ | τοῖς | παραδείσοις | τοῖν | παραδείσοιν |
παράδεισος, parádeisos *\pa.ˈra.deː.sos\ masculin
- Parc, lieu planté d’arbres où l’on entretient des animaux.
- Paradis, éden, séjour des bienheureux.
- ὄτι ἡρπάγη εἱς τόν παράδεισον, καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. — (Corinthiens, I, 12-4)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Latin : paradisus
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage