πειρατής
Grec modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien πειρατής, peiratếs.
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | πειρατής | οι | πειρατές |
| Génitif | του | πειρατή | των | πειρατών |
| Accusatif | τον | πειρατή | τους | πειρατές |
| Vocatif | πειρατή | πειρατές | ||
πειρατής (piratís) \pi.ɾa.ˈtis\ masculin
- Pirate.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | πειρατής | οἱ | πειραταί | τὼ | πειρατά |
| Vocatif | πειρατά | πειραταί | πειρατά | |||
| Accusatif | τὸν | πειρατήν | τοὺς | πειρατάς | τὼ | πειρατά |
| Génitif | τοῦ | πειρατοῦ | τῶν | πειρατῶν | τοῖν | πειραταῖν |
| Datif | τῷ | πειρατῇ | τοῖς | πειραταῖς | τοῖν | πειραταῖν |
πειρατής, peiratếs *\peː.ra.ˈtɛːs\ masculin
- Pirate.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage