Conjugaison:français/mignarder

Conjugaison en français
mignarder
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de mignarder, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  mignarde \ʒə  mi.ɲaʁd\
tu  mignardes \ty  mi.ɲaʁd\
il/elle/on  mignarde \[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁd\
nous  mignardons \nu  mi.ɲaʁ.dɔ̃\
vous  mignardez \vu  mi.ɲaʁ.de\
ils/elles  mignardent \[il/ɛl]  mi.ɲaʁd\
Passé composé
j’ai  mignardé  \ʒ‿e mi.ɲaʁ.de\
tu as  mignardé  \ty a mi.ɲaʁ.de\
il/elle/on a  mignardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a mi.ɲaʁ.de\
nous avons  mignardé  \nu.z‿a.vɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
vous avez  mignardé  \vu.z‿a.ve mi.ɲaʁ.de\
ils/elles ont  mignardé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
Imparfait
je  mignardais \ʒə  mi.ɲaʁ.dɛ\
tu  mignardais \ty  mi.ɲaʁ.dɛ\
il/elle/on  mignardait \[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁ.dɛ\
nous  mignardions \nu  mi.ɲaʁ.djɔ̃\
vous  mignardiez \vu  mi.ɲaʁ.dje\
ils/elles  mignardaient \[il/ɛl]  mi.ɲaʁ.dɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  mignardé  \ʒ‿a.vɛ mi.ɲaʁ.de\
tu avais  mignardé  \ty a.vɛ mi.ɲaʁ.de\
il/elle/on avait  mignardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ mi.ɲaʁ.de\
nous avions  mignardé  \nu.z‿a.vjɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
vous aviez  mignardé  \vu.z‿a.vje mi.ɲaʁ.de\
ils/elles avaient  mignardé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ mi.ɲaʁ.de\
Passé simple
je  mignardai \ʒə  mi.ɲaʁ.de\
tu  mignardas \ty  mi.ɲaʁ.da\
il/elle/on  mignarda \[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁ.da\
nous  mignardâmes \nu  mi.ɲaʁ.dam\
vous  mignardâtes \vu  mi.ɲaʁ.dat\
ils/elles  mignardèrent \[il/ɛl]  mi.ɲaʁ.dɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  mignardé  \ʒ‿y mi.ɲaʁ.de\
tu eus  mignardé  \ty y mi.ɲaʁ.de\
il/elle/on eut  mignardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y mi.ɲaʁ.de\
nous eûmes  mignardé  \nu.z‿ym mi.ɲaʁ.de\
vous eûtes  mignardé  \vu.z‿yt mi.ɲaʁ.de\
ils/elles eurent  mignardé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ mi.ɲaʁ.de\
Futur simple
je  mignarderai \ʒə  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁe\
tu  mignarderas \ty  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁa\
il/elle/on  mignardera \[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁa\
nous  mignarderons \nu  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
vous  mignarderez \vu  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁe\
ils/elles  mignarderont \[il/ɛl]  mi.ɲaʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  mignardé  \ʒ‿o.ʁe mi.ɲaʁ.de\
tu auras  mignardé  \ty o.ʁa mi.ɲaʁ.de\
il/elle/on aura  mignardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa mi.ɲaʁ.de\
nous aurons  mignardé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
vous aurez  mignardé  \vu.z‿o.ʁe mi.ɲaʁ.de\
ils/elles auront  mignardé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ mi.ɲaʁ.de\

Subjonctif

Présent
que je  mignarde \kə ʒə  mi.ɲaʁd\
que tu  mignardes \kə ty  mi.ɲaʁd\
qu’il/elle/on  mignarde \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁd\
que nous  mignardions \kə nu  mi.ɲaʁ.djɔ̃\
que vous  mignardiez \kə vu  mi.ɲaʁ.dje\
qu’ils/elles  mignardent \k‿[il/ɛl]  mi.ɲaʁd\
Passé
que j’aie  mignardé  \kə ʒ‿ɛ mi.ɲaʁ.de\
que tu aies  mignardé  \kə ty ɛ mi.ɲaʁ.de\
qu’il/elle/on ait  mignardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ mi.ɲaʁ.de\
que nous ayons  mignardé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
que vous ayez  mignardé  \kə vu.z‿ɛ.je mi.ɲaʁ.de\
qu’ils/elles aient  mignardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ mi.ɲaʁ.de\
Imparfait
que je  mignardasse \kə ʒə  mi.ɲaʁ.das\
que tu  mignardasses \kə ty  mi.ɲaʁ.das\
qu’il/elle/on  mignardât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  mi.ɲaʁ.da\
que nous  mignardassions \kə nu  mi.ɲaʁ.da.sjɔ̃\
que vous  mignardassiez \kə vu  mi.ɲaʁ.da.sje\
qu’ils/elles  mignardassent \k‿[il/ɛl]  mi.ɲaʁ.das\
Plus-que-parfait
que j’eusse  mignardé  \kə ʒ‿ys mi.ɲaʁ.de\
que tu eusses  mignardé  \kə ty ys mi.ɲaʁ.de\
qu’il/elle/on eût  mignardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y mi.ɲaʁ.de\
que nous eussions  mignardé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ mi.ɲaʁ.de\
que vous eussiez  mignardé  \kə vu.z‿y.sje mi.ɲaʁ.de\
qu’ils/elles eussent  mignardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys mi.ɲaʁ.de\

Conditionnel

Impératif

Présent
  mignarde  \mi.ɲaʁd\
  mignardons  \mi.ɲaʁ.dɔ̃\
  mignardez  \mi.ɲaʁ.de\
Passé
 aie  mignardé   \ɛ mi.ɲaʁ.de\ 
 ayons  mignardé   \ɛ.jɔ̃ mi.ɲaʁ.de\ 
 ayez  mignardé   \ɛ.je mi.ɲaʁ.de\