bossòla
Occitan modifier
Étymologie modifier
- De l’italien bussola (« petite boîte, boussole »), par l’intermédiaire d’un latin vulgaire *buxula diminutif de buxa qui donne boîte, en français.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
bossòla \bu.ˈsɔ.lo̯\ |
bossòlas \bu.ˈsɔ.lo̯s\ |
bossòla \bu.ˈsɔ.lo̯\ (graphie normalisée) féminin
Prononciation modifier
- Béarn (Occitanie) : écouter « bossòla [bu.ˈsɔ.lo̯] »
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2