Voir aussi : Clar

Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin clarus.

Adjectif modifier

clar masculin (féminin : clara)

  1. Clair, pur, brillant, gai.

Anagrammes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

Étymologie modifier

Du latin clarus.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin clar
[ˈkla]
clars
[ˈklas]
Féminin clara
[ˈklaɾə]
clares
[ˈklaɾəs]

clar [ˈkla], [ˈklaɾ]

  1. Clair, limpide, net.
    • Com evident experiència mostra, la debilitat de la nostra memòria, sotsmetent fàcilment a oblivió no solament los actes per longitud de temps envellits, mas encara los actes frescs de nostres dies, és estat doncs molt condecent, útil e expedient deduir en escrit les gestes e històries antigues dels homens forts e virtuosos, com sien espills molt clars, exemples e virtuosa doctrina de nostra vida, segons recita aquell gran orador Tul·li — (Joanot Martorell, Tirant lo blanc, prologue)
    • Pren-me'n axí com a l patró qu·en platga
      té sa gran nau e pens aver castell;
      vehent lo cel ésser molt clar e bell,
      creu fermament d'un·àncora ssats haja.
      — (Ausiàs March, Pren-me'n axí com al patró qu·en platga)

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Interlingua modifier

Étymologie modifier

Du latin clarus.

Adjectif modifier

clar \ˈklar\

  1. Clair.

Prononciation modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin clarus.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin clar
[ˈkla]
clars
[ˈklas]
Féminin clara
[ˈklaɾo̞]
claras
[ˈklaɾo̞s]

clar (graphie normalisée)

  1. Clair, limpide, net.
  2. Rare, clairsemé.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier