colica
Italien modifier
Étymologie modifier
- Du latin colica.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
colica \ˈkɔ.li.ka\ |
coliche \ˈkɔ.li.ke\ |
colica \ˈkɔ.li.ka\ féminin
Dérivés modifier
- colica renale (« colique néphrétique »)
- collichetta
Forme d’adjectif 1 modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | colico \ˈkɔ.li.ko\ |
colici \ˈkɔ.li.t͡ʃi\ |
Féminin | colica \ˈkɔ.li.ka\ |
coliche \ˈkɔ.li.ke\ |
colica \ˈkɔ.li.ka\
- Féminin singulier de colico.
Forme d’adjectif 2 modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | colico \ˈkɔ.li.ko\ |
colici \ˈkɔ.li.t͡ʃi\ |
Féminin | colica \ˈkɔ.li.ka\ |
coliche \ˈkɔ.li.ke\ |
colica \ˈkɔ.li.ka\
- Féminin singulier de colico.
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi modifier
- colica sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Références modifier
- Nicola Zingarelli, Vocabolario della lingua italiana, 12e ed., Bologne, Zanichelli, 2012
Latin modifier
Forme d’adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | colică | colicae |
Vocatif | colică | colicae |
Accusatif | colicăm | colicās |
Génitif | colicae | colicārŭm |
Datif | colicae | colicīs |
Ablatif | colicā | colicīs |
colica \Prononciation ?\ féminin
- Féminin singulier de colicus.
colica passio
- maladie du côlon.
Références modifier
- « colica », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin colica.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
colica \ku.ˈli.ko̞\ |
colicas \ku.ˈli.ko̞s\ |
colica \ku.ˈli.ko̞\ masculin (graphie normalisée)
Dérivés modifier
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- occitan moyen, prononciation générale : [kuˈliko̞]
- niçois : [koˈlika]
- auvergnat : [kuˈljiko̞]
- France (Béarn)ku.ˈli.ko̞ : écouter « colica [Prononciation ?] »
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
- colica figure dans le recueil de vocabulaire en occitan ayant pour thème : maladie.
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
- Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, ISBN 978-2-9523897-6-4
- Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Karl-Heinz Reichel, Dictionnaire général auvergnat-français, CREÉR, 2000
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Aimé Vayssier, Dictionnaire patois-français du département de l’Aveyron, [1879] 2002, ISBN 2-7348-0750-5, Éditions Jean Laffite → consulter cet ouvrage