Catalan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

complidor

  1. Ponctuel, exact, régulier, qui satisfait à ses obligations ou engagements.
    • El febrer de l’any següent, el company de viatge, molt complidor, em va enviar una targeta manuscrita per anunciar-me el naixement del seu primogènit, […]. — (Eusebio Val, « Armin ens n'anem al Pacífic », La Vanguardia, 18 janvier 2021, page 3)

Synonymes modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Dérivé de complir, avec le suffixe -or.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin complidor
\kumpliˈdu\
complidors
\kumpliˈdus\
Féminin complidoira
\kumpliˈdujɾo̯\
complidoiras
\kumpliˈdujɾo̯s\

complidor \kumpliˈduɾ\ (graphie normalisée)

  1. Qui est chargé d’accomplir.

Références modifier