Breton modifier

Étymologie modifier

(1843)[1] De demat (« bonjour ») avec le suffixe -a.

Verbe modifier

Mutation Infinitif
Non muté demata
Adoucissante zemata
Durcissante temata

demata \de.ˈmatː.a\ transitif direct (voir la conjugaison)

  1. Souhaiter le bonjour, saluer.
    • Ho temata (saluer) a rann, Aotrou, euz e greiz va cʼhaloun, hag ho pedi a rann da gredi ez oun gant doujanz hag azaouez ho servicher vuel. — (Ao. beleg Herri, Lettre du 17 octobre 1843 à Ivon ar Moal, publiée dans Gwalarn, no 136-137, mai-juin 1941, page 406)
      Je vous salue, Monsieur, du fond du cœur, et vous prie de croire que je suis avec respect et considération votre humble serviteur.
    • Demata a rejomp an holl hag ez ajomp da azezañ ouzh un daol vihan, e korn ar sal, goude bezañ pedet ar mestr da servijañ deomp bep a vanne. — (Yeun ar Gow, Ar Laer en Ti-post, in Al Liamm, no 96, janvier-février 1963, page 5)
      Nous saluâmes tout le monde et nous allâmes nous asseoir à une petite table, au coin de la salle, après avoir prié le patron de nous servir un verre chacun.
    • Hep kemerout amzer d’e zemata, e cʼhoulennas outañ, trubuilhet holl, petra e oa deuet an anduilhenn da vezañ. — (Yeun ar Gow, Anduilhenn an Urcher, in Kontadennoù Kernev - Levrenn 1, Al Liamm, 1998, page 186)
      Sans prendre le temps de lui dire bonjour, il lui demanda, tout troublé, ce qu’était devenue l’andouille.

Références modifier

  1. Ao. beleg Herri, Lettre du 17 octobre 1843 à Ivon ar Moal, publiée dans Gwalarn, no 136-137, mai-juin 1941, page 406