Espéranto modifier

Étymologie modifier

Composé de la racine donac (« faire cadeau, donner en présent ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif donaco
\do.ˈna.t͡so\
donacoj
\do.ˈna.t͡soj\
Accusatif donacon
\do.ˈna.t͡son\
donacojn
\do.ˈna.t͡sojn\

donaco \do.ˈna.t͡so\

  1. Cadeau, don.
    • (Ekz. §15) “Mi faras al vi donacon,” daŭrigis la feino, “ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi diros, el via buŝo eliros aŭ floro aŭ multekosta ŝtono.”
      "Je vous fais un cadeau," continua la fée, "qu’à chaque mot que vous direz, une fleur ou une pierre précieuse sortira de votre bouche."
    • (Ekz. §19) "mi faras al vi donacon, ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi parolos, eliros el via buŝo aŭ serpento aŭ rano.”
      "… je vous fais un cadeau, qu’à chaque mot, quand vous parlerez, sortira de votre bouche, soit un serpent, soit une grenouille."

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • donaco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

Références modifier

Bibliographie modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

De l’espéranto.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
donaco
\Prononciation ?\
donaci
\Prononciation ?\

donaco \dɔ.ˈna.t͡sɔ\

  1. Donation.