| Voir la conjugaison du verbe emocionar
|
| Indicatif
|
Présent
|
(yo) emocionáis
|
| (tú) emocionáis
|
| (vos) emocionáis
|
| (él/ella/usted) emocionáis
|
| (nosotros-as) emocionáis
|
| (vosotros-as) emocionáis
|
| (os) emocionáis
|
| (ellos-as/ustedes) emocionáis
|
| Imparfait
|
(yo) emocionáis
|
| (tú) emocionáis
|
| (vos) emocionáis
|
| (él/ella/usted) emocionáis
|
| (nosotros-as) emocionáis
|
| (vosotros-as) emocionáis
|
| (os) emocionáis
|
| (ellos-as/ustedes) emocionáis
|
| Passé simple
|
(yo) emocionáis
|
| (tú) emocionáis
|
| (vos) emocionáis
|
| (él/ella/usted) emocionáis
|
| (nosotros-as) emocionáis
|
| (vosotros-as) emocionáis
|
| (os) emocionáis
|
| (ellos-as/ustedes) emocionáis
|
| Futur simple
|
(yo) emocionáis
|
| (tú) emocionáis
|
| (vos) emocionáis
|
| (él/ella/usted) emocionáis
|
| (nosotros-as) emocionáis
|
| (vosotros-as) emocionáis
|
| (os) emocionáis
|
| (ellos-as/ustedes) emocionáis
|
emocionáis \e.mo.θjoˈnais\
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de emocionar.
