Voir aussi : équitât

Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin aequitatem, accusatif de aequitas.

Nom commun modifier

equitat féminin

  1. Équité, droiture.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin aequitatem, accusatif de aequitas.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
equitat
\əkiˈtat\
equitats
\əkiˈtats\

equitat [əkiˈtat] (or.), [ekiˈtat] (occ.) féminin

  1. Équité.

Prononciation modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin aequitatem, accusatif de aequitas.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
equitat
\ekiˈtat\
equitats
\ekiˈtats\

equitat [ekiˈtat] (graphie normalisée) féminin

  1. Équité.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier